Ένα κάρο ψέματα (Πρωταπριλιά)

Η αλήθεια να λέγεται, ξεκουράστηκα. Σταμάτησα να ασχολούμαι με το γράψιμο και ησύχασα. Ξαφνικά έχω άπλετο χρόνο να απολαύσω εργασία με καραντίνα.

Το παιδί είναι καλά. Είναι πολύ ήσυχο. Κιχ δε βγάζει. Δεν τρέχει, δεν πιάνει, δεν μουγγρίζει, ούτε που την καταλαβαίνουμε στο σπίτι. Κι έτσι, έχω άπειρο χρόνο να κοιτάω το ταβάνι, αντί να γράφω.

Κανένα μου ψυχολογικό δεν θέλω να συζητήσω ή να λύσω, όλα πάνε τέλεια. Μου αρέσει να μένω μέσα, να φοράω μάσκα, να πλένω χεράκια. Είναι συναρπαστικό να μην ξέρω τι μου ξημερώνει! Να μην ξέρω αν αύριο θα έχω νταντά να μου κρατήσει το παιδί, ή σε μια αυθόρμητη στιγμή θα παραιτηθώ.

Τελικά, όλη μου η ενέργεια σπαταλιζόταν στο να συνδεθώ και να σκεφτώ κάτι να γράψω. Ευτυχώς "Παναγία" μου, όλα τα άλλα είναι λυμένα.

Η ΔΕΗ μου κάνει εκπλήξεις και πλούσια, πολύ πλούσια δώρα. Να φχαριστιέσαι να την πληρώνεις δηλαδή. Αυτό ήταν το πιο πρόσφατο καλό νέο γι' αυτό και το μοιράζομαι.

Εσείς, όλα καλά; Το χαίρεστε το λοκντάουν; Σας αρέσει κι εσάς τόσο πολύ;