Η Συμμορία του Μπλε Μαρκαδόρου - Εισαγωγή
Κάποτε στην Τολόζα…
Ο κοντός πήγαινε μπροστά με τα χέρια στις τσέπες του μπουφάν. Το μπουφάν ήταν το χαρακτηριστικό του: μεσάτο, κοντό, μπλέ μαρίν με παρδαλό φρουφρού στο φερμουάρ. Είχε ανοίξει τα πόδια διάπλατα για να πηγαίνει πιο γρήγορα. Ο κοντός ήξερε καλά τι κάνει, έπαιρνε ανοιχτές τις στροφές, μη και τους την έχουν στήσει πίσω από τη γωνία. Πίσω του ερχόταν η Αρχιμαφιόζα, θα την έχετε ξανακούσει από τις ιστορίες Impossible 1, 2. Αυτή τη φορά η Αρχιμαφιόζα χρειάστηκε τη βοήθεια δυο νέων, αλλά πολύ δραστήριων πρακτόρων. Του κοντού και της Τσίχλας. Ο κοντός, γνωστός και ως Πράκτωρ Γκάμπι, ήταν υπεύθυνος για την ασφάλεια των αποστολών, πεπειραμένος στα παρασκηνιακά παιχνίδια, τις συμφωνίες κάτω από το τραπέζι, τα παιχνίδια με ζάρια και κάρτες (άσχετο) κι ήξερε να φυλάγεται καλά. Έμπαινε κάτω από αυτοκίνητα, σκαρφάλωνε στις τριανταφυλλιές κι όταν τα έβρισκε σκούρα, περνούσε με ιλιγγιώδη ταχύτητα κάτω από τα πόδια του εχθρού του, πριν να τις φάει. Ήταν και πολύ πονηρός, παρότι φαινόταν σοβαρός, σχεδόν συντηρητικός, μόλις του δινόταν η ευκαιρία χωνόταν στην παρανομία.
Η Τσίχλα είχε άλλες χάρες. Το σύνθημά της ήταν «Κούκλα από μέσα κι απ’έξω», λειτουργούσε ως δόλωμα, παρίστανε την αθώα για να μη την υποπτευτεί κανείς. Η ειδικότητά της ήταν να χαλάει τα ηλεκτρονικά συστήματα του αντιπάλου, να καίει τις κάμερες και τις λάμπες, κι όλα αυτά, μόνο με ένα απλό άγγιγμα. Τα τελευταία χρόνια είχε μείνει έξω από τις συμμορίες, γιατί τη θεωρούσαν γκαντέμω. Η Αρχιμαφιόζα όμως έκανε σωστή επιλογή, ο Κοντός και η Τσίχλα ήταν οι ιδανικοί για αυτό που επρόκειτο να συμβεί, εκείνο το δροσερό βραδάκι στην Τουλούζη… Ναι, η Αρχιμαφιόζα δεν περιορίστηκε στην Αθήνα, στην Κρήτη, στην Πάρο, στην Ελλάδα γενικότερα. Έχει τις άκρες της παντού, είναι αδίστακτη.
Η αποστολή αυτή τη φορά δεν ήταν η εξολόθρευση ούτε η παρακολούθηση, αλλά «το στίγμα». Κι έτσι, αυτοί οι τρείς μαζί, έμειναν στην ιστορία γνωστοί ως η Συμμορία με τον μαρκαδόρο.
Θα βρισκόντουσαν στην οδό Μπλανσέ, όταν ξεκίνησε η αποστολή. Ο κοντός έκανε έλεγχο πίσω από τις κολόνες, τσέκαρε παράθυρα και πόρτες, γωνίες και θάμνους. «Tout claire!», είπε και με τα μεγάλα χείλη του έριξε ένα σφύριγμα στηνΤσίχλα. Η Τσίχλα, χάρη στην ελαστικότητα από το πιλάτες και τα συναφή, με μια- δυο κινήσεις έκαψε όλες τις λάμπες στο σοκάκι, απενεργοποίησε τους συναγερμούς από τα αυτοκίνητα και έριξε το ίντερνετ σε όλο το τετράγωνο. Δεν χρειάστηκε να κάνει πολλά, απλώς άγγιξε τις κολώνες, μασώντας αδιάφορα την τσίχλα της, σα να μη συνέβαινε και τίποτε σπουδαίο. «Πρόσεχε λίγο, μη μασάς σαν κατσίκα. Εκτοξεύεις ΑDN (Dna) παντού!», της είπε με νευρικότητα η Αρχιμαφιόζα, έτοιμη να βγάλει τον μαρκαδόρο από την τσέπη της. Ο κοντός κι η Τσίχλα κοιτάχτηκαν και σκέφτηκαν συγχρόνως το ίδιο πράγμα «στρίγγλα! Μας έπρηξε!».
.............
Η Αρχιμαφιόζα απτόητη, έγραψε το θριαμβευτικό σύνθημα στον τοίχο, στον συγκεκριμένο τοίχο, το συγκεκριμένο σύνθημα. «Ο Εντουάρ είναι κονάρ». Ο κοντός ήταν ενθουσιασμένος, σα να το είχε γράψει αυτός. «Συμπλήρωσε από κάτω, ‘bisous’», είπε και γέλασε σατανικά, σχεδόν ανωμαλιάρικα από την ηδονή.
Ο λόρδος Εντουάρ ήταν όντως ένας κονάρ (μαλάκας). Κάποτε όλοι τον τρέμανε, ήταν γοητευτικός αλλά και επικίνδυνος. Ένας μαφιόζος που δεν χρειαζόταν να σου τινάξει τα μυαλά στον αέρα με όπλο, γιατί και μόνο με τον λόγο του, έκανε τα μυαλά σου να πεταχτούν έξω από το κεφάλι σου εύκολα και γρήγορα. Ο λόρδος όμως έχασε τη λάμψη του, έπαιξε άσχημο παιχνίδι, κρέμασε τη συμμορία του. Κι έπρεπε να τιμωρηθεί για αυτό.
Κάποτε υπήρχε μια αποστολή σε ένα κατσικοχωριό της Γαλλίας. Ο Λόρδος την είχε αναλάβει εξ’ολοκλήρου μόνος του. Εκείνη την εποχή, για όσο θα κρατούσε η αποστολή, υπήρχε παύση ασυρμάτου. Έτσι είχε προτείνει ο Λόρδος στον Κοντό, για λόγους ασφαλείας. Όμως ο Λόρδος έχασε τα λογικά του, σκάτωσε την αποστολή με κωδικό όνομα «σκοτώστε τη γιαγιά» κι αντί να εξαφανιστεί, ανέβηκε στα βουνά για να βρει σήμα κι ήρθε σε επικοινωνία με τον Κοντό, θέτοντάς τον σε άμεσο κίνδυνο. Του έδωσε τις πληροφορίες κι ο Κοντός έμπλεξε άσχημα από αυτό το τηλεφώνημα, κρυβόταν για μέρες, απουσίαζε από τις αποστολές, έμεινε στην απ’έξω, έκανε και πρωτοχρονιά μόνος του με μια ξεδοντάρα Μολδαβή (για ξεκάρφωμα). Ο Λόρδος επέστρεψε στην Τολόζα ύστερα απο πολλές μέρες στα βουνά με τις κατσίκες. Βρήκε τον κοντό και σα να μη έφταναν αυτά που του είπε στο τηλέφωνο, επιχείρησε να τον δηλητηριάσει με κρασί, για να κρατήσει το στόμα του κλειστό.
Ο Κοντός είχε ανοσία στο δηλητήριο. Ο Λόρδος Εντουάρ λύσσαξε να τον εξαφανίσει απο το χάρτη, ίσως να ήταν διπλός πράκτωρ, ποιος ξέρει, πάντως στο τέλος της βραδιάς, εκείνης της συνάντησης, τον πυροβόλησε εν ψυχρώ! Ο Κοντός βέβαια επιβίωσε, η σφαίρα δεν διαπέρασε ποτέ το μπλέ μαρίν μπουφάν, χάρη στο αλεξίσφαιρο φρουφρού. Κι αφού γλίτωσε κι απο αυτό, ειδοποίησε μια άλλη πράκτωρ, μια από τις καλύτερες και τις πιο διακεκριμένες, η Βιολέτα Λώρεν. Όταν το έμαθε η Βιολέτα Λώρεν ήρθε εσπευσμένα στην Τολόζα για να ησυχάσουν τα πράγματα. Επί τη ευκαιρία θα κανόνιζε και μερικά άλλα θεματάκια…
Ακολούθησαν σε πολύ συγκεκριμένα σημεία της πόλης, πολύ συγκεκριμένα συνθήματα. Το σημαντικότερο ήταν το σύνθημα «Εδώ, είχα άποψη για όλα. ΒΙΟΛΕΤΑ», προς τιμήν της πράκτωρ Βιολέτας Λώρεν, αυτή τη μεγάλη μαφιόζα, με το όραμα, το ήθος, το μυαλό. Η Βιολέτα Λώρεν άφησε ιστορία στη μαφία της Τολόζας, βάζοντας γερές βάσεις για το μεγαλύτερο κόλπο που παίχτηκε ποτέ, το σχέδιο «sedrink». Το σχέδιο «sedrink» φαινόταν άπιαστο όνειρο, πριν η Βιολέτα να το θέσει σε εφαρμογή (mettre en oeuvre).
Φυσικά, η Βιολέτα Λώρεν βρίσκεται πάντα σε επικοινωνία με τη Συμμορία του Μαρκαδόρου, χάρη στη νέα τεχνολογία εκείνης της εποχής, 2012. Και δεν ξεχνάει την προδοσία του Εντουάρ. Κάποτε θα τον φάει λάχανο.
Τα «στίγματα» δεν ήταν τυχαία ζωγραφισμένα στην πόλη. Αν τα ακολουθούσε ένας έμπειρος πράκτωρ θα καταλάβαινε ότι πρόκειται για μια ιστορική διαδρομή της μαφίας, με ιδιαίτερα συμβολική σημασία. Κι όταν επιτέλους η αποστολή εξετελέσθη, στο τελευταίο σημείο της πόλης, η Αρχιμαφιόζα έγραψε με μεγάλα γράμματα, στέλνοντας διεθνές μήνυμα ότι είναι ακόμα ενεργή, ότι ζει και βασιλεύει και τρέμετε όσοι νομίζατε ότι χάθηκε για πάντα «Η Συμμορία του Μαρκαδόρου ήταν εδώ».