Toxic άνθρωποι και hate comments

Ήξερες ότι ένα κύμα αρνητικότητας μπορεί να ξεκινήσει από ένα και μόνο αρνητικό σχόλιο στα social media; Ήξερες ότι η τοξικότητα είναι ένα είδος κουλτούρας;

Θυμάμαι τον εαυτό μου από πάντα να γράφω και να πειραματίζομαι με το βίντεο, από όταν ήμουν μαθήτρια Γυμνασίου. Με εμφανή τάση στην κωμωδία, συνέχισα όλα τα χρόνια της ζωής μου ερασιτεχνικά να ασχολούμαι με όλα αυτά, γιατί δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, αυτή είμαι, είναι η ψυχή μου. Καθότι ουδέποτε βιοποριζόμουν από αυτά, η μόνη μου αμοιβή ήταν τα θετικά σχόλια όσων με παρακολουθούσαν. Καθώς με ξέρει μόνο η μάνα μου και οι φίλες της και οι φίλοι μου και γνωστοί μου στα social media, δεν είχα εκτεθεί σε αρνητικά σχόλια, με εξαίρεση το σύντομο χρονικό διάστημα που έγραφα στο blog της Huffignton Greece. Ό,τι κι αν έλεγα, όπως και να το έλεγα, "μου την έπεφταν". Το πρόβλημα με τους τοξικούς αυτούς σχολιαστές δεν είναι ότι δεν με γούσταραν και δεν συμφωνούσαν με όσα γράφω, αλλά η φοβερή ένταση και η κακία με την οποία σχολίαζαν, σαν τη δεδομένη στιγμή που πατούσαν το πληκτρολόγιο να ήμουν το μεγαλύτερο πρόβλημα της ζωής τους. Ποια, εγώ, μια εντελώς άσημη blogger, που ουδέποτε έπιασα να σχολιάσω πολύ καυτές πατάτες όπως πολιτική κλπ, να πεις ότι θα φανατιστεί κάποιος.

Μόλις διάβαζα το κακό σχόλιο, διότι δεν ήταν αρνητικό, ήταν απλώς ΚΑΚΟ, εκείνη τη στιγμή το έπαιρνα μέσα μου και απογοητευόμουν, δεν ήθελα να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπώ για να μην εκτίθεμαι σε αυτό τον κόσμο που πραγματικά σιχαίνομαι! Όπως δείχνουν κι οι έρευνες, έφταιγε ότι ήμουν μικρή και άρα πιο ευαίσθητη. Είναι τρομερό, πως ένας άγνωστος και συνήθως ανώνυμος μ@λ@κας μπορεί να κλονίσει την αυτοπεποίθησή σου έστω και στιγμιαία, να σε κάνει να αμφιβάλλεις και να σου κόψει τα φτερά. Το ίδιο συνέβαινε και στο εργασιακό περιβάλλον βεβαίως, με ασήμαντους που βρέθηκαν στο διάβα μου και θέλησαν να με πατήσουν για την εκτόνωσή τους και μόνο. Σε όλους τους τομείς, όποιος κι αν είσαι, αν είσαι μέτριος ή καλός ή άριστος, πάντα υπάρχει αυτό το τοξικό σκουπίδι.

Δεν θέλω να κεντήσω το θέμα επάνω μου, γιατί πρόκειται για γενικό φαινόμενο. Τα hate comments έχουν ξεφύγει τελείως με τα social media και την ανωνυμία που αυτά προσφέρουν. Στο μεταξύ, μπαίνοντας πια στο tiktok έχεις πιο εύκολη πρόσβαση σε άγνωστο σε εσένα κόσμο, οπότε φεύγεις από την προστασία των φίλων και γνωστών. Μπορεί ένας παλιός συμμαθητής να με διαβάσει ή να δει ένα βίντεο και να σκεφτεί "καλά η κοπέλα είναι ηλίθια!", αλλά από αυτοσεβασμό δεν θα το γράψει κάτω από το post. Ο άγνωστος όμως, θα στο κάνει. Ενώ μπορεί απλώς να σε προσπεράσει! Με βρίσκει σε μια φάση που το ξεπερνάω στο δευτερόλεπτο, γιατί μεγάλωσα και δεν επηρεάζομαι τόσο.

Τα αρνητικά σχόλια λειτουργούν σαν ντόμινο. Όταν ξεκινήσει ένας να σχολιάζει τοξικά, στην πέφτουν άλλοι 10 σιωπηλοί τοξικοί users. Το 2016 η The Guardian διαπίστωσε ότι οι κακοπροαίρετοι σχολιασμοί προκαλούν κύματα αρνητικότητας, καθώς ενθαρρύνουν κι άλλους να ακολουθήσουν το ίδιο μοτίβο. Ο αλγόριθμος επίσης ενισχύει αυτό το κύμα, αντί να το κόβει. Αυτό προκαλεί σημαντικές ψυχικές συνέπειες, κυρίως σε έφηβους και νέους.

Πως θα μπορούσε να μπει ένας κόφτης σε όλη αυτή την τοξικότητα; Αρχικά, όλοι οι λογαριασμοί και όλες οι πλατφόρμες που δίνουν βήμα στον οποιοδήποτε να ανεβάσει περιεχόμενο ή να σχολιάσει ένα περιεχόμενο, θα έπρεπε να είναι ταυτοποιημένοι με επίσημα έγγραφα! Καμία ανωνυμία! Αυτό θα εξυπηρετούσε και τον αποκλεισμό των fake accounts, fake followers κλπ. Σε άτομα που απειλούν και καταριούνται θα έπρεπε να γίνει δια παντός ένα ωραιότατο ban από παντού.

Θυμάμαι κάποτε, είχα σχολιάσει σε ένα βίντεο στο youtube, γράφοντας μια άποψη, χωρίς να προσβάλλω κανέναν. Το να πεις τη γνώμη σου είναι εντάξει, όταν δεν είσαι προσβλητικός ή προκλητικός. Και ένας ανώνυμος user, εμφανώς ανίκανος να συμμετέχει σε διάλογο, ως απάντηση, μου ευχήθηκε να μην κάνω παιδί ποτέ! Ήμουν 20 ετών, κάπου εκεί και αλήθεια είχα ενοχληθεί τόσο πολύ από αυτή την κατάρα! Στη Huffignton σταμάτησα να γράφω, όταν σε ένα άρθρο εμφανίστηκαν 2-3 troll να με χαρακτηρίσουν ως προσωπικότητα, επειδή έγραφα για ένα κοινωνικό θέμα τους προβληματισμούς μου. Στο tiktok, έχουν εμφανιστεί πολύ τοξικά άτομα ανά διαστήματα, που απλά διαγράφω και μπλοκάρω δια παντός γιατί πλέον είμαι αποφασισμένη ότι θα κάνω αυτό που γουστάρω και οποιοσδήποτε τοξικός, στην αληθινή ή στη διαδικτυακή ζωή, θα γίνεται αυτομάτως αόρατος όταν πάει να με δηλητηριάσει.

Άραγε, θα ήμουν πιο τολμηρή αν δεν άφηνα αυτό τον κόσμο να με επηρεάσει όλα αυτά τα 16 χρόνια που γράφω; Θα είχα εμπιστευτεί κάποιο άλλο μέσο πέρα από το δικό μου άσημο blog χωρίς το φόβο της κατραπακιάς; Έβλαψε την αυτοπεποίθησή μου η τοξικότητα; Πιθανολογώ πως ναι και πως πολλοί άνθρωποι δεν ακολουθούν την καρδιά τους ή καθυστερούν να ανθίσουν επειδή συναντούν τέτοιου είδους "εμπόδια".

Σκέφτομαι όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν μεγάλη απήχηση σε ό,τι κάνουν και φυσικά, ανάμεσα στους πολλούς της απήχησης, έχουν πάρα πολλούς haters. Κάποιοι απαντούν, κάποιοι αδιαφορούν... Αλλά δεν ξέρουμε πως νιώθουν μέσα τους! Προφανώς, για να έχουν επιτύχει και να συνεχίζουν δεν τους έκοψαν τα τοξικά σχόλια και οι κατάρες... Αλλά το στομάχι είναι καλά; Το αυτοάνοσο πάει καλά;