Η Συμμορία του Μαρκαδόρου: η Λίστα του Κίλλερ

chapter 1

O Παντελίτο ήταν ένας κλασικός ισπανοβραζιλιάνος τύπος, που μεθούσε τα κορίτσια, τα χόρευε σάλσα κουνώντας αισθησιακά τους γοφούς, κάνοντας γλυκουλιές (δωράκια, φιλάκια, βαρκάδες, λουλουδικά κ.ο.κ.). Τις πήγαινε πάντα στα καλύτερα εστιατόρια, πάντα βέβαια υπό το φως των κεριών, τη λάτιν μουσική και την καυτή σος από ταμπάσκο στην άκρη των χειλιών του, για να καίγονται να πάνε σπίτι μαζί του. Δρούσε ανεξέλεγκτα σε όλες τις χώρες και σε όλες τις ηπείρους, αποστολή του ήταν να ολοκληρώσει ένα ατελείωτο τσεκ λιστ κατακτήσεων… Στην πραγματικότητα, αυτή η τσεκ λιστ δεν ήταν, παρά η αποστολή που του είχε αναθέσει η Εταιρεία. Πρώτα να τις σαγηνεύσει και μετά, αφού περάσει καλά, να τις ξεπαστρέψει. Την άνοιξη, που οι μελισσούλες πετούν από λουλουδάκι σε λουλουδάκι, ο Παντελίτο βρισκόταν στη Μπαρσελόνα. Η πλησιέστερη ομάδα δράσης και στήριξης της Εταιρείας στην οξιτανική ζώνη, ήταν η Συμμορία του Μπλε Μαρκαδόρου.

Μετά την αποστολή του Χρυσού Τριγώνου, ο Κοντός κι ο Ψηλός αποφάσισαν να πάνε ένα σαββατοκύριακο στη Βαρκελώνη, να ανακαλύψουν τη γκέι πλευρά τους. Η Τσίχλα είχε μπει σε σκληρό πρόγραμμα «faire la fête» στην Τολόζα, μπεκρόπινε κάθε μέρα με την Αρχιμαφιόζα, η οποία ήταν συντετριμμένη, διότι δύο Γάλλοι πράκτορες και στενοί της φίλοι έφυγαν για πάντα από τον τόπο του εγκλήματος, βγήκαν στη σύνταξη και πλέον θα ζούσαν σαν κανονικοί κι ελεύθεροι άνθρωποι. Ωστόσο, ένα βράδυ, εκεί που μπεκρόπιναν παρέα με την Σαμάνθα Τζόουνς (την ορίτζιναλ, όχι αυτή του sex and the city) έρχεται να κάτσει στο διπλανό τραπέζι ο Λόρεν της Αργεντινής! Ο Λόρεν της Αργεντινής - καμία σχέση με τη Βιολέτα Λώρεν - ήταν ένας ελεεινός οπορτουνιστής, ένας πληροφοριοδότης της κακιάς ώρας. Έκανε περίπου την ίδια δουλειά με τον σέξι Παντελίτο, είχε τη δική του «Λίστα του Κίλερ», μόνο που ήταν looser.

Ο Λόρεν ταξίδευε συνέχεια για τον ίδιο σκοπό και κάποτε έβαλε στόχο την Τσίχλα. Τότε που την είχαν αποκηρύξει όλες οι Εταιρείες, ο Λόρεν είχε αναλάβει την αποστολή να τους απαλλάξει από τη "γκαντέμω", όπως την αποκαλούσαν οι πρώην συνεργάτες της. Η Τσίχλα δεν μασάει ταραμά, μασάει μόνο τσιχλόφουσκες, οπότε τον ξεσκέπασε γρήγορα κι ο Λόρεν δεν ξαναπάτησε το πόδι του στην Τολόζα, μέχρι εκείνη την ημέρα. «Σου είπα να μη σε ξαναδώ μπροστά μου!», του είπε η Τσίχλα νευριασμένη κι έδειξε τα δόντια της, για να του υπενθυμίσει, πρώτον, ότι τα δόντια τα πλένουμε που και που και δεύτερον, ότι η τσίχλα παραμονεύει. «Πρέπει να πάμε στη Βαρκελώνη μαζί…», της είπε, σαν να μην άκουσε καν αυτό που του είπε.

Πάνω στη στιγμή, χτύπησε τηλέφωνο από Ελλάδα, ήταν η Βιολέτα Λώρεν κι έπρεπε να τους αναθέσει τη νέα τους αποστολή. «Καλησπέρα! Μόλις κερδίσατε ένα ταξίδι στη Βαρκελώνη, με πληρωμένα εισιτήρια και ξενοδοχεία για τέσσερις ημέρες!», είπε και καλά, αλλά η Αρχιμαφιόζα κατάλαβε αμέσως το συνθηματικό υπονοούμενο. Την επόμενη κιόλας ημέρα το πρωί, είχαν φτάσει στη Μπαρτσελόνα. «Και τώρα τι κάνουμε; Περιμένουμε σήμα;», είπε η Τσίχλα βαριεστημένα. «Θα κάνουμε ό,τι θα έκανε ένας κλασσικός τουρίστας υποθέτω και κάποια στιγμή θα μας εμφανιστούν!», είπε η Αρχιμαφιόζα. Έτσι γινόταν συνήθως… Παριστάνανε τους τουρίστες και οι εφεδρικοί πράκτορες τους εντωπίζανε τοιουτοτρόπως. Επομένως, πρώτη στάση, πήγαν στη Segrada Familia. Η Τσίχλα είχε ξαναπάει στη Βαρκελώνη και βαριόταν… Η Αρχιμαφιόζα δεν ενδιαφερόταν καθόλου για τον Γκαουντί και τις τρέλες του, επομένως κοίταγε ανήσυχα γύρω τους, περιμένοντας να εμφανιστεί κάποιος πίσω από τις κολώνες. Πράγματι, σε λίγη ώρα εμφανίστηκε μπροστά τους ένας ψηλός, καλογυμνασμένος ξανθός άντρας, με γυαλάκια μυωπίας και τρύπα στη σαγιονάρα. Έμοιαζε με φτωχός Γάλλος τουρίστας, κανείς δεν θα υποπτευόταν ότι πίσω από το αγγελικό πρόσωπο και την τρύπια σαγιονάρα, κρυβόταν ένας μυστικός πράκτωρ! Τις πλησίασε με έναν χάρτη, «Μήπως ξέρετε πως μπορώ να πάω εκεί;», ρώτησε τάχα μου στα αγγλικά με γαλλική προφορά και τους έδειξε με το δάχτυλο ένα σημείο συνάντησης, εκτός της τουριστικής ζώνης όμως! Ήταν ξεκάθαρο… το δάχτυλο έδειχνε το σημείο συνάντησης. Αλλά με ποιον;

Ο Ξανθός αυτός, λεγόταν Jem, κι ήταν πράγματι Γάλλος πράκτορας, περισσότερο συντονιστής παρά εκτελεστής, ήταν λίγο φλώρος. Η Τσίχλα όμως γοητεύτηκε από την παρουσία του… έβρισκε τη φλωριά του κάπως χαριτωμένη. Κι εκείνος όμως, την κοίταζε περίεργα πίσω από τα γυαλάκια του.

Ο Κοντός με τον Ψηλό βρισκόντουσαν στην παραλία εκείνη την ώρα και δεν είχαν ιδέα ότι το ρομαντικό ταξίδι τους θα μετατραπεί σε εφιάλτη.

chapter 2

«Βάλε μου αντηλιακό στην πλάτη! Καλά τους ώμους ε; Μα με πασάλειψες; Μη το τσιγκουνεύεσαι! Εεεεεεε! Πόσο έβαλες στη χερούκλα σου; Ελέφαντα θα αλείψεις; Τρίβε!», διέταζε ο Κοντός τον Ψηλό. «Εεεε, με έπρηξες! Βάλε μόνος σου!», του είπε και τον έσπρωξε. Ο Κοντός έπεσε κάτω από τη σεζλόνγκ και σφήνωσε ανάμεσα στις δυο ξαπλώστρες. Άρχισε τις απειλές, αφηνίασε, ο Ψηλός πετάχτηκε και προσπαθούσε να τον ξεσφινώσει κι ήλπιζε να μην φάει το τσόκαρο στο κεφάλι… Όταν ο Κοντός ξαναβρέθηκε όρθιος στα δυο του πόδια κόντεψε να τον φάει ζωντανό! Αφού κάπως ηρέμησε που είχε φάει άμμο, έπιασε άλλη νότα και ξαναξεκίνησε... Με πολύ ήρεμο και ειρωνικό τόνο, σούφρωσε τα χείλη και είπε «Ίσιωσε παιδί μου την πετσέτα σου… ΤΙ ΤΙΝΑΖΕΙΣ ΠΑΝΩ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΜΜΟ;;;; Πήγαινε πιο εκεί μου κρύβεις τον ήλιο!!!!! Σήκωσε το μαγιό σου, θα κάνεις άσχημο σημάδι… Η ομπρέλα γέρνει λίγο ή μου φαίνεται;»… Ύστερα έφερνε βόλτες γύρω γύρω με όλες τις παρατηρήσεις που έκανε κι ο Ψηλός σημείωνε τις οδηγίες πάνω στο σταυρόλεξο.

«Α! Καλέ! Κοιτάξτε!!!! Ο Πράκτωρ Γκάμπι είναι εκεί!!!», είπε η Τσίχλα ενώ περπατούσε άγαρμπα βουτώντας τη σαγιονάρα της στην άμμο και η μασέλα να πηγαίνει πάνω κάτω από τη γνωστή μάσηση. «Ποιος; Ο Κοντός;», είπε η Αρχιμαφιόζα, που εκείνη την ώρα δεν μπορούσε να σηκώσει τα μάτια, έψαχνε κοχύλια «υποτίθεται». Πίσω από την Τσίχλα σερνόταν και ο Ζέμ, ο γάλλος «και καλά τουρίστας». Η Αρχιμαφιόζα σήκωσε επιτέλους το κεφάλι της κι αντίκρισε τον Κοντό, ο οποίος την κοίταζε με γουρλωμένα μάτια κι είχε μείνει κόκαλο, ενώ ο Ψηλός το έκανε μασάζ ανενόχλητος, στην κοσμάρα του ο Ψηλός γενικότερα. «Δεν είναι αυτό που νομίζεις!», είπε ο Κοντός κι η Αρχιμαφιόζα γέλασε. «Είμαστε σε αποστολή… και παριστάνουμε το ζευγάρι...», είπε απολογητικά ο Κοντός (η Τσίχλα είπε πάει να τσεκάρει τη θερμοκρασία της θάλασσας. Βούτηξε ένα πόδι μέσα και λίγο μετά άρχισε να βρέχει και να κάνει κρύο…). Έπιασε βροχή και φύγανε όλοι μαζί, να πάνε για τάπας κάπου εκεί κοντά…

Ο Κοντός έκανε αμέσως το συνειρμό, είχε ακούσει ότι αυτή την περίοδο ο Παντελίτο ήταν στη Βαρκελώνη. Αυτόν έπρεπε να συναντήσουν. «Κι αυτός ο ξανθομπάμπουρας τι γυρεύει;», λέει ο Ψηλός, που όλα θέλει πλέον να τα ξέρει. «Είναι ο Ζεμ!», είπε η Τσίχλα ενθουσιασμένη και τον σύστησε. «Μιλώ λίγκο ελληνικά», είπε τελικά ο Ζεμ κι η Αρχιμαφιόζα σοκαρίστηκε (ποιος ξέρει τι έλεγε το στόμα της πάλι τόση ώρα…). «Τέλος πάντων, πως θα βρούμε τον Παντελίτο;», είπε ο Κοντός αφηρημένα για να αλλάξει το θέμα συζήτησης… «Ο Ζεμ λέει ότι πρέπει να πάμε εκεί…», είπε και του έδειξαν στον χάρτη, «μας κατευθύνει η Βιολέτα Λώρεν από Ελλάδα…».

Η Συμμορία του Μαρκαδόρου ξαναενώθηκε, μόνο ο Ψηλός είχε λυσσάξει «μπορείτε να περπατάτε πιο γρήγορα, να μένουμε πίσω να μιλήσουμε λίγο με τον Κοντό;»… Ο Κοντός βέβαια, παθιασμένος με τη νέα του αποστολή είχε δέσει την κόκκινη μπαντάνα στο μέτωπο κι άνοιγε το δρόμο… Πήγαινε γοργά, ευθυγραμμισμένο σώμα σαν στρατιώτης, γροθιά στο τεντωμένο χέρι που πήγαινε μπρος-πίσω με φόρα προς το πάτωμα, αντιστρόφως ανάλογα με το πόδι.

«Εδώ είμαστε…», λέει ο Ζεμ, που θέλανε όλοι να τον πυροβολήσουν (με τον μαρκαδόρο) διότι μπέρδευε συνέχεια το αριστερά με το δεξιά (στα ελληνικά). Η Τσίχλα βέβαια, το έβρισκε κι αυτό χαριτωμένο, γιατί κι εκείνη τα μπερδεύει σε όλες τις γλώσσες ανεξαιρέτως! Η Αρχιμαφιόζα άνοιξε την πόρτα… Ήταν ένα περίεργο μπαράκι, με λάτιν μουσική, γεμάτο ξυλάγγουρες και ξυλλαγούριδες που προσπαθούσαν να μάθουν σάλσα. «Μη μετράτε! Ξεχάστε όσα ξέρατε! Πάμε!», φώναζε ο καθηγητής του χορού. Μωρέ, σαν γνωστή φυσιογνωμία έμοιαζε… Πλησίασαν λίγο καλύτερα κι η Αρχιμαφιόζα τον αναγνώρισε. Ήταν πράγματι ο Παντελίτο! Πόσα χρόνια είχε να τον δει! Μα καλά, από φλογερός εραστής είχε καταντήσει μπαλαρίνα;

«Θέλουμε να μιλήσουμε στον Παντελίτο…» είπε ο Κοντός σε έναν σερβιτόρο. Ο σερβιτόρος έτρεξε να ειδοποιήσει κι ο Παντελίτο, που αναγνώρισε την Αρχιμαφιόζα, τους κάλεσε στον πάνω όροφο, όπου βρισκόταν το γραφείο του… Ο Παντελίτο δεν φαινόταν ιδιαίτερα ξαφνιασμένος. Αντιθέτως… «Σας έστειλε η Λώρεν;», είπε ο Παντελίτο πριν καν κλείσει η πόρτα. Πάντα ήταν πονηρός, τα μυριζόταν όλα στο χιλιόμετρο, όπως κι η Βιολέτα. Ποια πληροφορία όμως χρειαζόντουσαν και τους έστειλε σε εκείνον; Η Αρχιμαφιόζα έγνεψε «ναι» κι ο Παντελίτο έβγαλε μια λίστα από το συρτάρι του γραφείου του. Ήταν η γνωστή τσεκ λίστ… Η λίστα του κίλλερ…

chapter 3

«Ορίστε!», είπε ο Παντελίτο με πονηρό γελάκι κι έδωσε τη λίστα στην Αρχιμαφιόζα. Ήταν πολύ περήφανος για τις κατακτήσεις του άλλωστε, δεν είχε τίποτα να κρύψει… Συνδύαζε πάντα τη δουλειά με τη διασκέδαση. «Μπέλα, Ρίτα, Κικί, Φιόνα, Έμα, Βαγγέλω, Αν, μπούρου μπούρου… αδιάφοροοοοοο…Α!Α!», είπε η Αρχιμαφιόζα και γούρλωσε τα μάτια της όταν είδε να εμφανίζεται κάτω από το δάχτυλό της το όνομα «Anais». Ξεροκατάπιε, ξεφύσηξε, ανασκουμπώθηκε, «ποια είναι αυτή;», είπε και το χαρτί κόντεψε να γίνει στάχτη και μπούρμπερη από τις σπίθες που πεταγόντουσαν από τα μάτια της. «Κοκκινομάλλα…», είπε ο Παντελίτο κι άρχισε να κοπανάει στο σέηκερ ένα μοχίτο… «Τι σκατά; Όλες οι Αναίς κοκκινομάλλες είναι;», σκέφτηκε η Αρχιμαφιόζα μέσα της, «δεν μπορεί να είναι σύμπτωση!». Η Αναίς ήταν πράγματι κοκκινομάλλα κι εμφανιζόταν σε διάφορες ιστορίες της εποχής, στην Ελλάδα, στη Γαλλία… πάντα με το ίδιο όνομα και με το ίδιο χρώμα μαλλιών. Άλλες φορές ήταν πιο κοντή ή πιο παχουλή ή πιο ωραία ή άσχημη, κανείς δεν γνωρίζει πως μεταμορφωνόταν έτσι ή εάν επρόκειτο για το ίδιο πρόσωπο.

Η πρώτη φορά που η Αρχιμαφιόζα συνάντησε το όνομά της, ήταν στις πρώτες ακόμα αποστολές, το 2003, στην γνωστή αποστολή «94», τη μεγαλύτερη ίσως αποτυχία της Αρχιμαφιόζας. Η αποστολή «94» δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, μόνο η πράκτωρ με κωδικό όνομα Μπέμπα είχε φτάσει κοντά στα ίχνη του μυστηρίου, αλλά ο «94» τα φύσαγε σαν σκόνη κι αυτά εξαφανιζόντουσαν κάθε φορά, που οι διψασμένες μαφιόζες φτάνανε στην πηγή και νερό δεν έπιναν. Προσφάτως, εμφανίστηκε ως ρωσίδα πράκτωρ που κάλυπτε να νώτα του Σεντρίνκ και τώρα να’τη πάλι! Και που κόλλαγε τώρα η Αναίς; «Το έχω ακούσει κι εγώ αυτό το όνομα…» είπε ο Ψηλός… Ο Κοντός ζήλεψε στιγμιαία και σούφρωσε τα χείλη. «Κι εγώ τώρα που το λέτε… κάτι μου λέει…», είπε η Τσίχλα και αναβόσβησαν τα φώτα. «Εγώ πάλι, δεν την ξέρω την κυρία… Έχεις μια φωτογραφία;», είπε ο πραγματιστής Κοντός, παλαιών αρχών που αγνοεί παντελώς τα σούπερ ηλεκτρονικά συστήματα που χρησιμοποιεί η Εταιρεία. «Θα μπω στο σύστημα του FB να δω αν υπάρχει κάτι από την τελευταία της εμφάνιση..».

Ο Παντελίτο έψαχνε για ώρα στα εμπιστευτικά αρχεία, μέχρι που πετάχτηκε η Βιολέτα Λώρεν στο τσατ «βούρλα είστε; Δεν υπάρχει στο σύστημα, την έβρισκα και μόνη μου αν ήταν! Η λύση βρίσκεται στη λίστα…», είπε και βγήκε offline, γιατί είχε ραντεβού για πεντικιούρ. «Ναταλία Παπάζογλου»… κι αυτό κάτι μου λέει… είπε η Αρχιμαφιόζα… «Μμμμ…», είπε ο Παντελίτο … «Τι; Τη βρήκαμε;!», είπε ο Κοντός ενθουσιασμένος, ενόσω η Τσίχλα χάζευε το ενυδρείο με τα ψαράκια… « Όχι! Απλά πέτυχα το μοχίτο! Θέλετε ένα σφηνάκι;», είπε όντας στον κόσμο του ως συνήθως. Τον αγριοκοίταξαν. «Μα τι θέλετε τέλος πάντων;», είπε κι άνοιξε τα δυο πρώτα κουμπιά του πουκάμισου σιγοτραγουδώντας το «Χαλαρουίτα Νέγκρα». Και τότε, ήρθε η θεία Φώτισις στο κεφάλι της Αρχιμαφιόζας καθώς συνέχισε να διαβάσει τη λίστα των κατακτήσεων… «Για μια στιγμή! Η Ναταλία Παπάζογλου είναι κοκκινομάλλα;». Ο Παντελίτο σκέφτηκε λίγα δευτερόλεπτα κι ύστερα απεφάνθη πως ναι. Η Ναταλία Παπάζογλου ήταν πράγματι κοκκινομάλλα… «Μήπως… μήπως σας λέει κάτι το όνομα Ζαμπέτα; Είναι κι αυτή κοκκιν...», είπε η Αρχιμαφιόζα κι όλοι άρχισαν να κοιτιούνται μεταξύ τους. «Ζαμπέτα…Ζαμπέτα…»… «Αχ καλέ!», ούρλιαξε η Τσίχλα, έστριψε το χέρι σαν κουπί κι ανανέωσε την κουπ της φράτζας! «Τι έγινε; Θυμήθηκες κάτι;», τη ρώτησαν ανήσυχα.. «Όχι, νομίζω ότι αυτό το ψάρι έπαθε εγκεφαλικό! Κοιτάξτε…». Ο Παντελίτο έγινε έξαλλος μαζί της, τα ψάρια του ήταν πολύτιμα για εκείνον. «Είσαι γκαντέμω!», της είπε κι η συζήτηση για τη Ζαμπέτα σα να ξεχάστηκε για λίγο. Η Τσίχλα νευρίασε, δεν θα ανεχόταν από κανέναν να την αποκαλέσει Γκαντέμω, όχι πια! «Κι εσύ Παντελίτο, δεν νομίζεις ότι το παπούτσι σου είναι λίγο…καπιταλιστικό;», είπε και ξαναέπιασε τη φράντζα της.

«Σκάστε όλοι!», είπε ο Ψηλός. «Την ξέρω τη Ζαμπέτα… Την έχω συναντήσει στην Πάτρα…». Ο Κοντός έβγαλε πάλι μολύβι και χαρτί και τον διέταξε να τη ζωγραφίσει πρόχειρα… Ο Ψηλός ήταν δυνατός στο σχέδιο, σύντομα το πρόσωπο της Ζαμπέτας έκανε την εμφάνισή του και όλοι διαπίστωσαν ότι είναι φτυστή η Αναίς και σωσίας με τη Ναταλία Παπάζογλου… Ο Ζεμ, που τόση ώρα έκανε τεχνητή αναπνοή στο ψάρι, πετάχτηκε ανήσυχα και είπε στα Ταιλανδέζικα, απευθυνόμενος στον Παντελίτο «Koi koi..»…

chapter 4

«Τι είναι αυτά που λές Ζεμ; Εξηγήστε μας μη σας κάνω να πάθετε όλοι ό,τι έπαθε το ψάρι!», είπε η Τσίχλα, έτοιμη να πάθει ντήθεν υστερία. Οι αφέλειες του Κοντού στάθηκαν όρθιες σαν κεραίες, πήρε πόζα επίθεσης, έτοιμος να σκαρφαλώσει στους ώμους του Ψηλού και να αμολήσει σφαλιάρες. Ο Ψηλός δεν μιλούσε, κατάλαβε ότι αυτή η ιστορία δεν θα τελειώσει έτσι εύκολα και μέσα του βλαστημούσε την ώρα και τη στιγμή που η Τσίχλα με την Αρχιμαφιόζα βρέθηκαν στη Βαρκελώνη. Όχι φίλε μου, αυτός είχε άλλα σχέδια… Ήθελε να πάρει τον Κοντό, να περπατήσουν στην αγορά με τα μπαχάρια χέρι χέρι, να μυρίσουνε μαζί τις κανέλες, το κάρυ, τον κρίνο… Να απλώσουν μαζί τον ντοματοπολτό στο σπιτικό τάπας… Ο ένας θα κρατούσε τη φρυγανιά κι ο άλλος το μαχαίρι…Τέλος πάντων, ο Παντελίτο άφησε το μπαλαρινέ στυλάκι και έδωσε τις απαραίτητες εξηγήσεις. «Ο Λόρεν της Αργεντινής κλωνοποίησε τη Ζαμπέτα. Δεν ξέρουμε πως το έκανε… Δεν ξέρουμε πόσες υπάρχουν… Μου τις στέλνει σαν δολώματα, για να με αποσυντονίζει από τις αποστολές μου και να καρπώνεται εκείνος τα γκομεν... τα θύματα. Η Εταιρεία μου ζήτησε να τις εξολοθρεύσω, όλες, το καταλαβαίνετε; Αλλά είναι αδύνατο… Δεν αντέχω άλλο σεξ! Η Αναίς, όπως κι η Ναταλία Παπάζογλου είναι μόνο δύο από αυτές. Ζήτησα από την Βιολέτα Λώρεν βοήθεια, είπε ότι στην οξιτανική ζώνη, η Συμμορία του Μαρκαδόρου είναι πιο κοντινή. Θέλω να με βοηθήσετε!», είπε. Η Τσίχλα είπε αμέσως ναι, όχι ότι είχε καμία ιδιαίτερη συμπάθεια στον Παντελίτο, απλά ήθελε πάση θυσία να εκδικηθεί τον Λόρεν της Αργεντινής.

Ωστόσο οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι το σχέδιο του Λόρεν της Αργεντινής ήταν πολύ έξυπνο. Εφόσον σαν πληροφοριοδότης και λατίνος εραστής είχε αποτύχει παταγωδώς, χρησιμοποίησε τις πηγές παραπληροφόρησης, τις Ζαμπέτες, να κάνουν δουλειά για εκείνον. «Τώρα εξηγείται! Λέω κι εγώ, δεν μπορεί να έχουμε συναντήσει όλοι τη Ζαμπέτα σε άλλο χρόνο και χώρο… Και πως θα σπάσουμε το καλούπι;», ρώτησε η Αρχιμαφιόζα, αλλά η απάντηση που περίμενε ήταν πολύ πιο περίπλοκη απ’ό,τι είχε φανταστεί. Επίσης ήλπιζε σε ένα ταξιδάκι στη λατινική Αμερική αλλά όχι, δεν ήταν τόσο ευχάριστη η αποστολή αυτή τη φορά. «Το καλούπι βρίσκεται στη Νότια Καρολίνα…Είναι ένα μικρό εργαστήριο… Φαίνεται σαν φωτογραφείο στην πρόσοψη… Στο πίσω δωμάτιο βρίσκεται ο σέρβερ που ελέγχει τις κινήσεις τους, ελέγχονται από ένα τσιπ. Το τσιπ είναι τοποθετημένο στο λαιμό, από την αριστερή πλευρά και μοιάζει με σπυρί. Δεν μου αρέσει να φιλάω λαιμούς με σπυριά! Βοηθήστε με κι εγώ θα σας κάνω πιρουέτες!», έταξε ο απελπισμένος Παντελίτο. Ένας τόσο επιτυχημένος Δον Ζουάν, με τόσο δοξασμένη λίστα Κίλερ δεν γινόταν να ξεπέφτει κυνηγώντας τις Ζαμπέτες.

Η Αρχιμαφιόζα έπαθε ταραχή. Άγγιξε με τα ακροδάχτυλα το λαιμό της, θέλοντας να κρύψει ένα σημάδι που είχε αποκτήσει μετά τις συναναστροφές της με τον Σεντρίνκ.

Ο Ψηλός άλλο που δεν ήθελε, κι άλλο ταξιδάκι με τον Κοντό! «Και ποιος σου είπε ότι θα έρθεις κι εσύ;» του είπε η Αρχιμαφιόζα και του έκοψε τη φόρα. «Μπάστακα θα σε έχουμε;». Τα νεύρα της ήταν πειραγμένα, είχε κόψει και τον καφέ για λίγες ημέρες… Πράγματι, στη Κολούμπια έφτασαν ξημερώματα Τρίτης, ο Κοντός, η Τσίχλα, η Αρχιμαφιόζα μαζί με τον Ζεμ, έπεσαν στην ανάγκη του .... Πριν από αυτό όμως, «Νομίζω ότι έχω τυφωνοφοβία…», είπε η Τσίχλα. Τι ήταν πάλι αυτό; «Τι εννοείς; Το είχες πάντα;», λέει ο Κοντός συνοφριωμένος. «Μα όχι βέβαια, τώρα το κατάλαβα ότι το έχω… Δεν έχω ξαναβρεθεί σε τυφωνόπλητκη περιοχή! Αλήθεια, τσουνάμι στην Τουλούζη θα μπορούσε να γίνει; Αχ, ξαφνικά νομίζω έχω τσουναμοφοβία επίσης…». Τα ντήθεν συνεχίστηκαν για αρκετή ώρα, μέχρι που επιτέλους κατέληξαν σε μια συμπαθητική πανσιόν. Η Αρχιμαφιόζα είχε ήδη σκεφτεί το σχέδιο…

Ο Ζεμ με την Τσίχλα θα ζούσαν τον παράξενο έρωτά τους, ανέμελοι στη Ν. Καρολίνα και συγκεκριμένα στην Κολούμπια… Θα στηνόντουσαν σε όλες τις πόζες, στα ξέφωτα, δίπλα στα συντρίμμια ακόμα, στην παραλία και όπου αλλού, για να βγάλουν φωτογραφίες ζουζουνιάρικες και τσαχπινογαργαλιάρικες κι ύστερα, θα πηγαίνανε στο υποτιθέμενο φωτογραφείο να εμφανίσουν το φίλμ.

Θα μιλούσε πρώτα ο Ζεμ, για να ξεγελάσει με τη γαλλική προφορά του. Και πάνω στη στιγμή η Αρχιμαφιόζα θα μπούκαρε μέσα τάχα μου για ληστεία…κρατώντας ένα νεροπίστολο και μια μεγάλη μαύρη σακούλα για να τη γεμίσει και καλά με το παραδάκι. Ο υποτιθέμενος υπάλληλος θα έκανε τα πάντα για να μην αποκαλυφθεί τι πραγματικά κρύβεται στο πίσω δωμάτιο, επομένως κατά πάσα πιθανότητα θα έδινε τα λεφτά και δεν θα καλούσε την αστυνομία. Ο Ζεμ θα έβρισκε ευκαιρία να το παίξει ήρωας στην Τσίχλα χωρίς να ξοδέψει ούτε ένα ευρώ και πάνω στην κρίσιμη στιγμή όπου η Αρχιμαφιόζα θα κουνούσε το όπλο πέρα δώθε για να τους τρομάξει, ο Κοντός θα έβγαινε από την σακούλα για να τρυπώσει στο κρυφό εργαστήριο παραγωγής Ζαμπετών.

«Και γιατί να μην μπω εγώ απλά στο δωμάτιο; Ένα κουμπί να αγγίξω από τους υπολογιστές έπεσε το σύστημα, αντίο Ζαμπέτα!», είπε η Τσίχλα… Η Αρχιμαφιόζα δεν άντεξε άλλο, έπρεπε να αποκαλύψει στη Συμμορία της το μυστικό. Τράβηξε πίσω την πλούσια μελαχρινή χαίτη της και της έδειξε το σημάδι στο λαιμό… «Ο Σεντρίνκ μου το φύτεψε, έχει κι αυτός…», είπε. Και τότε όλοι κατάλαβαν, ότι αυτό έφταιγε που είχε τόσα νεύρα και όχι που είχε κόψει τον καφέ…

chapter 5

«Πες μας…τι συμπτώματα έχεις;», ο Κοντός πήρε στυλό και χαρτί και σημείωνε. «Έχω νεύρα… Μου έρχεται να φάω τα νύχια μου…Μου έρχεται να σας πω «αγαπούλες»… Έχω μια επιθυμία να σας θάψω όλους, να στήσω ίντριγκες, πλεκτάνες, να αποκαλύψω τα μυστικά… Α! Και μια ξαφνική προτίμηση στην Άντζελα Δημητρίου…Αυτό το πρόγραμμα τρελαίνει το μυαλό σου, νομίζω ο στόχος είναι να αποκαλύπτεις μόνος την ταυτότητά σου…Μπορώ να έχω ένα μπουκάλι βότκα τώρα;», είπε η Αρχιμαφιόζα που πλέον δεν αναγνώριζε τον εαυτό της και σιγά σιγά μεταμορφωνόταν σε Ζαμπέτα. Η Τσίχλα μαγνητοφωνούσε τη συνέντευξη για να της την βάλει να την ακούσει ξανά, σε περίπτωση που το μικρόβιο της Ζαμπέτας διέβαλε κι άλλο τον οργανισμό της. Είχαν ήδην αρχίσει να εμφανίζονται κόκκινες τρίχες στα μαλλιά της... Ύστερα, τηλεφώνησαν κρυφά σε εκείνον τον εξαίρετο Ινδό Γιατρό, που είχε διαγνώσει το Μακντοναλιζασιόν Μπουλιμίκ της Τσίχλας… Του έβαλαν να ακούσει την κασέτα και του εξήγησαν την κατάσταση, αποφεύγοντας να αναφέρουν βέβαια το μικροτσίπ. «Μα ναι! Είναι ένα μικρόβιο που προέρχεται από τη λίμνη Murray στη Νότια Καρολίνα! Είναι ξεκάθαρο, η φίλη σας πάσχει από Τρικεντινιζέσιοναλ Ζαμπετισιόν!».

«Νομίζω πρέπει να κάτσεις αβγό σου αποστολή αύριο», είπε ο Ζεμ και η Αρχιμαφιόζα έβγαλε καπνούς από τα αφτιά. «Δεν υπάρχει περίπτωση! Είμαστε επαγγλεματίες! Κι εσυ Κοντέ, πρόσεξε να απενεργοποιήσεις τα μικροτσίπ, μη τα εξουδετερώσεις και πάθω τίποτα! Όσο για τον άτιμο τον Σεντρίνκ, λίγα τα ψωμιά του, αυτό ήταν! Θα τον βγάλω από τη μέση, θα τον θάψω στο Γκαρόν!». Πρώτη φορά η Αρχιμαφιόζα μιλούσε τόσο σκληρά… Το σχέδιο ήταν εξαιρετικό, μόνο που ο Κοντός δεν είχε ιδέα από τεχνολογία, κι έτσι έπρεπε να φοράει στο αυτί του μικρακουστικό, για να λαμβάνει οδηγίες από κάποιον που ξέρει.

Θα κάρφωνε ένα γιουεσμπέ στον πύργο του υπολογιστή για να μεταφέρει τις πληροφορίες στον οδηγό του. «Ποιος θα είναι ο οδηγός μου όμως; Από εμάς κανείς δεν ξέρει…», είπε ο Κοντός δυσαρεστημένος από το σχέδιο και για να ξεχάσει την πίκρα του, άρχισε να μετράει υδατάνθρακες στο διατροφικό του πρόγραμμα. «Ξέρω κάποιον που τα πάει πολύ καλά με τους υπολογιστές και θα είναι ξύπνιος εκείνη την ώρα..», απεφάνθη η Τσίχλα. «ΠΟΙΟΣ?», πετάχτηκε ο Ζεμ, σχεδόν ζήλεψε… Υποπτεύτηκε εκείνο τον ύπουλο πράκτορα Αλί Μπιρμπίλαν… Ή μήπως να ήταν ο Μαδαγασκαριανός; Ή μήπως ο Βραζιλιάνος; Η Τσίχλα είχε πολλές κατακτήσεις. «ο prof. V… Είναι πάντα συνδεδεμένος με το Iphone, απαντάει στα email με σβελτάδα… Είναι άπαιχτος ο τύπος μιλάμε!». Ο Ζεμ έπεσε από τα σύννεφα. «Για τον καθηγητή V μιλάς;», τη ρώτησε και έσπρωξε τα γυαλιά του προς τα πάνω, κάνοντας τα φρύδια του σαν κουνάβι. Ο καθηγητής V ήταν πράγματι ο καταλληλότερος για αυτή τη δουλειά. Η Τσίχλα, ο Ζεμ, η Αρχιμαφιόζα… ήταν πιστοί φοιτητές στη Σχολή της Εταιρείας.

«Alooooo?»

«Καθηγητά! C’est Tsiclà ! » H Tsiclà μπήκε κατευθείαν στο θέμα.

«Ω! Δυστυχώς βρίσκομαι στις Seychelles διακοπές… Σας προτείνω να απευθυνθείτε στον σταζιέρ μου τον Πολ, είναι μεγάλος επιστήμονας», τους είπε και έδωσε τα στοιχεία επικοινωνίας. Ο Πολ συμφώνησε να βοηθήσει… Κι η αποστολή τέθηκε σε εφαρμογή την επόμενη ημέρα ακριβώς… Η Τσίχλα σημαιοστολήθηκε και χέρι χέρι ή πόδι πόδι με τον Ζεμ έβγαζαν φωτογραφίες. «Στοοοοοοοοοοοοοοοοοοοπ!» γκάριξε ο Κοντός. «Ζεμ, ευθυγράμισσε τα γυαλιά σου! Κι εσυ Τσίχλα, βάλε αυτή την μπλούζα και πιάσε πάνω τα μαλλιά σου, να φανεί η αρχοντιά σου και πως η φωτό τραβήχτηκε άλλη μέρα!». Η Αρχιμαφιόζα, ούσα μολυσμένη από τον ζαμπετικό ιό ήθελε να πει κακία. «Γιατί; Θα το εκτυπώσουμε όντως το φιλμ αγαπούλα;». Ήταν προφανές πως όχι, αλλά ο Κοντός ήθελε όλα να αγγίζουν την τελειότητα…

Ο Ζεμ έπιασε από το χέρι την Τσίχλα και με το φιλμ στο χέρι μπήκαν χαρούμενοι στο φωτογραφείο. Ο Πατρίκ, ο υπάλληλος, τους χαιρέτησε με ενθουσιασμό, είχε καιρό να δει Γάλλους το μαγαζί όπως είπε. Ήταν άχαρος, αξύριστος, άσχημος, γκρί μαλλιά, άσχημα γυαλιά, απαίσιο τετραγωνισμένο στόμα… Ένας κακομοίρης φαινόταν, γλυκούλης και κακασχημούλης. Κι όμως, όταν αυτός ο αθώος άνθρωπος, που νόμιζες ότι έχεις απέναντί σου, εξαφανιζόταν από τη ρεσεψιόν και πήγαινε στο πίσω δωμάτιο, τάχα μου για να εμφανίσει τα φίλμ, στην πραγματικότητα έκανε βρωμοδουλειά… Ποιος να το περίμενε! Η Τσίχλα δεν ήθελε να το πιστέψει… «Έχει κάτι ανώμαλο! Μ’αρέσει! Αυτός είναι ο πανούργος κι ας μοιάζει βλακέντιος, είμαι σίγουρος!», είπε ο Κοντός και μπήκε στη σακούλα του… "Πολ έτοιμος;" "Colos scata" (ήταν το σύνθημα κι η αποστολή ξεκίνησε..)

chapter 6

Το φωτογραφείο είχε μόλις ανοίξει… Ο Πατρίκ, με το τετραγωνισμένο στόμα ξεκλείδωσε και μπήκε μέσα γρήγορα, σαν τον κλέφτη. Έτρεξε στο πίσω δωμάτιο να σιγουρευτεί ότι ο ζαμπετοιός είναι ενεργός, έφτιαξε το χαμομήλι του κι έστειλε την καθιερωμένη εντολή σε όλες τις Ζαμπέτες. «Ξυπνήστε, καταστρέψτε, τελειώσατε». Στη συνέχεια θα έστελνε ένα ριπόρτ στον αρχηγό της δικής του συμμορίας, τον δαιμόνιο Οντγκονομπαατάρ στη Μογγoλία και θα επέστρεφε στη ρεσεψιόν, παριστάνοντας ξανά τον υπάλληλο. Αυτή τη δουλειά έκανε τα τελευταία 24 χρόνια, κι είχε πια μπουχτίσει…

Την ίδια στιγμή, η Τσίχλα φωτογραφιζόταν με τον Ζεμ, με ένα παγωτό στο χέρι. Η Αρχιμαφιόζα έδινε οδηγίες, είχε αναλάβει τη φωτογράφηση. Ο Κοντός ήταν εκνευρισμένος από το τζετ λάγκ «Αν ήταν εδώ ο Ψηλός θα ήξερε να βγάλει μια σωστή φωτογραφία! Τρέμει το χέρι σου, ούζο ήπιες στο αεροπλάνο σιχαμένη;», μουρμούραγε και πήγαινε πάνω κάτω αγορεύοντας κάτι για το Νασιοναλιζασιόν (μία από τις πολλές λόξες του Κοντού. Ο Κοντός ήθελε πάντοτε να μπει στο διπλωματικό σώμα, για να αξιοποιήσει το ταλέντο του στην ψευτιά, την απατεωνιά και τα παιχνίδια κάτω από το τάμπλ ρόντ. Το όνειρό του καταστράφηκε, διότι ήταν αλαζόνας και από όλα τα σταζ που τον δεχόντουσαν έφευγε μαλωμένος. Έτσι κατέληξε στην Εταιρεία… Μόνο εκεί μπορούσαν να φανούν χρήσιμα τα ταλέντα του).

Κάποια στιγμή, ο Ζεμ έχει πεινάσει κι έχει βαρεθεί να φωτογραφίζεται τσάμπα. Ο Ζεμ δεν έκανε τίποτα χωρίς πληρωμή άλλωστε… «Φττττθθθ», προσπάθησε να προφέρει, σαν να ήθελε να ρίξει χλέπα, «Φτττθάνει!», είπε με τη γαλλική προφορά του. Πάνω στη στιγμή, δυο Κινέζες τουρίστριες πλησιάζουν να ρωτήσουν οδηγίες. Ο Ζεμ μιλούσε και Κινέζικα και τους απάντησε στη γλώσσα τους, αλλά αυτές φάνηκε να μην κατάλαβαν καλά. «Η προφορά σου είναι λίγο βλάχικη… Ποιος σου έμαθε κινέζικα;», τον ρώτησαν κι ο Ζεμ έγινε έξαλλος. Σταύρωσε τα χέρια γύρω από τη μέση για να τονίσει τα καλογυμνασμένα μπράτσα και γύρισε ντροπιασμένος το κεφάλι από την άλλη. «Μα δεν είναι γλυκούλι;», είπε η Τσίχλα στην Αρχιμαφιόζα, η οποία απάντησε με τη γνωστή γκριμάτσα ξινίλας κι αηδίας.

Επιτέλους ο Πόλ έδωσε σήμα «Έχω συνδεθεί, έχω καλωδιωθεί, μπορείτε να ξεκινήσετε. Colos scata!». Δεν χρειάζεται να ξαναπούμε ότι ο Κοντός πήγαινε μπροστά, παίρνοντας ανοιχτές τις στροφές. «Α! Μια τριανταφυλλιά!», είπε, σαν να γλύκανε λίγο. «Δεν είναι ώρα για αναρρίχηση!», επεσήμανε η Αρχιμαφιόζα, που της ερχόταν να τους δαγκώσει όλους, ο ιός της Ζαμπέτας την είχε μολύνει για τα καλά. «Να! Εκεί!», είπε η Τσίχλα κι έδειξε το φωτογραφείο με το δάχτυλο, χωρίς ίχνος διακριτικότητας. Ο Κοντός μπήκε πράγματι στη σακούλα, «μη με σκάσεις επειδή έχεις τα νεύρα σου!», είπε επικριτικά στην Αρχιμαφιόζα, η οποία γέμιζε το νεροπίστολο στο σιντριβάνι. Ο Ζεμ έπιασε από τη μέση την Τσίχλα, στην αρχή τον ηλέκτρισε λίγο, αλλά του άρεσε, του θύμισε το πάουερ πλέητ. Μπήκαν στο φωτογραφείο σαν ερωτευμένοι πιγκουίνοι, ο Πατρίκ τους καλωσόρισε στην Καρολίνα και έσπευσε να τους εξυπηρετήσει. Ο Κοντός κλώτσαγε την Αρχιμαφιόζα μέσα από τη σακούλα, στην οποία είχε γίνει κουβάρι. «Άντε! Προχώρα!», μούγγριζε ανυπόμονα.

«Σε δυο ωρίτσες οι φωτογραφίες σας θα είναι έτοιμες!», είπε ο Πατρίκ και ρώτησε το όνομα του ζεύγους για να σημειώσει στον φάκελο την παραγγελία. «Εεεε…εεεε….». Αυτό είχαν ξεχάσει να το σχεδιάσουν! Δεν τους ερχόταν κανένα όνομα στο μυαλό… «Εεεεε…..εεεεεε»… επανέλαβε η Τσίχλα κι άρχισε να στρώνει τη φράντζα με το χέρι κουπί από την αμηχανία.

Ο Πατρίκ τους στραβοκοίταξε. Σήκωσε το ένα φρύδι, στράβωσε κι άλλο το στραβό του στόμα κι η μύτη του ρυτίδιασε. «ΨΗΛΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ!», ούρλιαξε η Αρχιμαφιόζα που όρμησε μέσα φορώντας κουκούλα, χειρουργικά γάντια κ.ο.κ. «Ουάτ δε φύκ;», είπε ο Πατρίκ. Ο Ζεμ έβαλε τρικλοποδιά στην Τσίχλα να πέσουνε κάτω. «Όλα τα λεφτά τώρα!», είπε η Αρχιμαφιόζα κι έκανε νόημα στον Πατρίκ με το νεροπίστολο, για να κάνει τάχα μου γρήγορα. Ο Πατρίκ έσκυψε να ανοίξει το ταμείο κι ο Κοντός πετάχτηκε από τη σακούλα κι έτρεξε μπουσουλώντας στο πίσω δωμάτιο, που ήταν κρυμμένο πίσω από τον πέτρινο ψευδοτοίχο της ρεσεψιόν. «Όχι τόσο γρήγορα!», είπε η Αρχιμαφιόζα για να κερδίσει χρόνο. Ύστερα άρπαξε την Τσίχλα από το μπράτσο και παρίστανε ότι την κρατάει όμηρο. Ο Ζεμ κοίταγε με ντήθεν συμπόνια τον Πατρίκ.

Ο Κοντός σκαρφάλωσε στο σκαμπό, έβαλε το γιού ες μπέ κλέ στον πύργο, ο Πολ έλαβε τα στοιχεία κι απάντησε σε χρόνο dt. «Ο Ζαμπετοιός είναι η κίτρινη γραμμή στο διάγραμμα Β. Το βλέπεις; Δέκα Ζαμπέτες ενεργές σήμερα το πρωί… Πρέπει πρώτα να απενεργοποιήσεις της Αρχιμαφιόζας!», λέει ο Πολ απο το γραφείο του στην Τολόζα, στο high tech εργαστήριο του Άρσεναλ. «Πως χριστιανέ μου; Μου ζητάει κωδικό!», έλεγε ψιθυριστά, αλλά γδέρνωντας το λαρύγγι του ο Κοντός, ήταν τόσο αγχωμένος που οι ψιθύρου του ακούγονταν σαν βήξιμο γέρου...

chapter 7 - τέλος

«Για δοκίμασε μμμμ… το προφανές!», είπε ο Πολ κι ο Κοντός άρχισε να πληκτρολογεί με τεντωμένο τον δείκτη, κόντευε να πάθει αγκύλωση. «Ένα, δύο τρία!», φώναξε ο Κοντός από την αγωνία. Ο Πατρίκ τεντώθηκε, «ένα δύο τρία, με λένε Πόπη!», ούρλιαξε η Αρχιμαφιόζα για να καλύψει την τσιρίδα του Κοντού. Ο Ζεμ δεν ήξερε αυτό το τραγούδι και θεώρησε σκόπιμο να πει «Χάρηκα!». Ο Πολ συνέχισε να κατευθύνει τον Κοντό και τότε, «Άνοιξε!», είπε ενθουσιασμένος ο Πράκτωρ Γκάμπι, ξεχνώντας ότι εκεί έξω, υποτίθεται γινόταν ληστεία. Κάτι πήρε το αυτί του Πατρίκ κι η Αρχιμαφιόζα για να καμουφλάρει τον θόρυβο που προερχόταν από τον Κοντό στο μέσα δωμάτιο, άρχισε να τραγουδάει με όλη της τη δύναμη «Άνοιξε πέτρααααα»… Ο Πατρίκ, άνοιξε το στόμα του διάπλατα, «που ξέρεις για την πέτρα;», ρώτησε και το βλέμμα του σκοτείνιασε κι έκανε ένα βήμα πίσω να αγκαλιάσει τον πέτρινο ψευδοτοίχο. Καρφώθηκαν όλοι πριν καλά καλά το καταλάβουν…

«Το σύστημα τρελάθηκε!!! Νομίζω δημιούργησα κι άλλη Ζαμπέτα αντί να απενεργοποιήσω τον ζαμπετοιό!», τσίριξε ο Κοντός κι έτρεξε έξω πανικόβλητος. Η Τσίχλα όρμησε πάνω στον Πατρίκ, του έδεσε τα χέρια πίσω από την πλάτη με τον ιστό της τσίχλας της κι ο καλογυμνασμένος Ζεμ άρχισε να δίνει κουτουλιές στον πέτρινο τοίχο, μήπως ανοίξει καμιά πέτρα κι αποκαλυφθεί το άγνωστο στοιχείο, για το οποίο όλοι μιλούσαν αλλά κανείς δεν καταλάβαινε τι είναι. Γιατί πανικοβλήθηκε ο Πατρίκ όταν άκουσε το άσμα της Μαρινέλλας;

Στην πέμπτη κουτουλιά, ο τοίχος κατέρρευσε και μαζί του και ο Ζεμ που έπεσε ξερός στο πάτωμα. Ανάμεσα στα συντρίμια, ξεπρόβαλε ένα κατακόκκινο... δεν ξέρανε τι είναι, έμοιαζε με ψόφιος ποντικός. Ο Πατρίκ άρχισε να παραπονιέται, να λέει ότι δεν είναι καλά, ότι πρέπει να τον λύσουνε γιατί έχει να πάρει φάρμακο. «Υποπτεύομαι ότι ο Πατρίκ είναι πρεζάκι…», είπε ο Κοντός σουφρώνοντας τα χείλη. Η Τσίχλα είχε απλώσει τα χέρια κι ήταν έτοιμη να βουτήξει αυτό το περίεργο κόκκινο πράγμα… «Μηηηηηηηηηηηηη!», φώναξε η Αρχιμαφιόζα, φοβήθηκε μη γίνει κανένα πυροτέχνημα. Η Τσίχλα είχε αρχίσει να βαριέται, πεινούσε επιπλέον, έριξε μια τακουνιά στον Ζεμ για να τον συνεφέρει. Η Αρχιμαφιόζα πλησίασε προσεκτικά το εύρημα… Έκλεισε τη μύτη της! «Πίφ! Βρωμάει αυτό το πράμα!», είπε κι ύστερα κατάλαβε ότι ήταν μια λαδωμένη τούφα από τα μαλλιά της Ζαμπέτας. «Είναι η πηγή του κακού!», είπε ο Κοντός που ήταν ο καλύτερος στους συνειρμούς, και πρότεινε να βάλουνε φωτιά στο φωτογραφείο για να καταστραφούν όλα… «Πολ, μας ακούς; Ζητάω άδεια για να τα κάνω όλα μπουρλότο!», είπε αποφασισμένος. Ξάφνου, χτύπησε το τηλέφωνο… «Εδώ Λόρεν της Αργεντινής. Μην αγγίζετε τίποτα και φυγέτε όπως είστε ζωντόβολα!», είπε μισογελώντας όπως πάντα. «Με ένα κουμπί σας έχω εξαφανίσει όλους…», απείλησε και τους υπενθύμισε, ότι η Τσίχλα βρίσκεται πάντα στη Λίστα του Κίλερ, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα. Αφού δεν θα την είχε αυτός, δεν θα την είχε ποτέ κανείς…

«Εεεε, ρε τι τραβάμε με τους γκόμενους!», είπε η Αρχιμαφιόζα κι ο Κοντός καρδιοχτύπησε. Κι αν δεν κατάφερνε ποτέ να βγει από εκεί μέσα; Κι αν δεν είχε ποτέ ξανά την ευκαιρία να μιλήσει στον Ψηλό και να του πει, ότι είναι στριμμένος μεν, αλλά δεν είναι κι από πέτρα… Εεε ναι λοιπόν, ο Κοντός σκέφτηκε τον Ψηλό και λύγισε. «Δεν αντέχω άλλο! Σαν τέσσερις ημέρες μου φαίνεται! Λοιπόν, ladies and gentlemen, η Συμμορία του Μαρκαδόρου αποχωρεί. Η Ζαμπέτα είναι αήττητη! Λύστε τον Πατρίκ, φεύγουμε!», είπε και σφυρίζοντας αδιάφορα πήγε προς την πόρτα της εξόδου. «Που πας; Τι θα γίνει με το τσιπ μου; Θα γίνω Ζαμπέτα δεν το καταλαβαίνεις;», είπε έξαλλη η Αρχιμαφιόζα. Η Τσίχλα ήθελε οπωσδήποτε να απαλύνει τον πόνο του Ζεμ, του οποίου το καρούμπαλο κόντευε να γίνει κέρατο. «Να, δεν θα πονέσεις καθόλου!», είπε και με ένα χάδι τον αποτέλειωσε, αλλά έμοιαζε περισσότερο με ευθανασία παρά με φόνο (αναγκάστηκαν να αφήσουν το κουφάρι εκεί).

Η ομάδα αποχώρησε, ο Πατρίκ προσπαθούσε να ρουφήξει με τη μύτη του τα μαλλιά της Ζαμπέτας, για να αυτοκτονήσει (τα χέρια του ήταν ακόμα δεμένα βρε, γι’αυτό) κι η Αρχιμαφιόζα σκεφτόταν ότι πρέπει να παραιτηθεί, τώρα που μολύνθηκε από τον τρομερό ιό, και γιατρειά δεν υπάρχει… «Ίσως ο Πολ, που ξέρει από αυτά, να μπορεί να το απενεργοποιήσει…», είπε η Τσίχλα συμπονετικά.

Η Αρχιμαφιόζα πήρε το πρώτο αεροπλάνο για Τολόζα και με κατεβασμένα μούτρα πήγε για εξέταση στον Πολ. «Ένα σπυρί είναι μόνο! Ζαμπέτα γεννιέσαι, δεν γίνεσαι chèrie», της είπε κι όπως χαμογέλασε, η Αρχιμαφιόζα διέκρινε τα λακκάκια στα μάγουλά του, και σαν ξαφνικά να θεραπεύτηκε!