Όταν κοιτάω τις σημειώσεις μου του Οκτωβρίου, ούτε εγώ δεν καταλαβαίνω τι γράφω! Ο Γκιγιόμ και ο Μαξίμ κάθονταν πάντα στα τελευταία θρανία, ενώ ο Ζερεμί με τις Κινέζες στην πρώτη γραμμή άμυνας, ύστερα η μονομάχος η Ελίσα, μόνη με το κράνος της… Ο Κινέζος με τα εκατό ονόματα κοιμόταν ήσυχος στη γωνιά του, ο Μουστάφ έκανε ερωτήσεις, τις απαντήσεις των οποίων δεν άκουγε ποτέ γιατί είχε ακουστικά στα αφτιά, το ζεύγος Μαρίν και Γκοτιέ έπαιζαν με τον Φλό εν ώρα μαθήματος η Νούρα χρειαζόταν ένα δυνατό εσπρέσο, η Εμιλί έγραφε στο μακ με ιλιγγιώδη ταχύτητα… Κάθε φορά που επικρατούσε σιγή, άκουγες τα πνιχτά γέλια της Ζενά… Η Μαργιορί είχε πάντοτε αυτή την πολύ επαγγελματική, σοβαρή έκφραση…
Στις 14 Οκτωβρίου, ήταν τα γενέθλια του πατέρα μου, ήρθε να με δει για το ΣΚ. Πρώτη φορά του έκανα τόσες χαρούλες. Συνήθως πλακωνόμαστε, δεν καταλαβαινόμαστε καθόλου αν και μιλάμε την ίδια γλώσσα. Χάρη στην ασυνήθιστη αντίδρασή μου κατάλαβα ότι τελικά, το στραβόξυλο είμαι εγώ κι όχι οι συμμαθητές μου, διότι ένιωθα ότι επιτέλους είδα έναν δικό μου άνθρωπο, ανίκανη να δεθώ με οποιονδήποτε στην Τουλούζη. Η Φανή ήταν τάτσι μίτσι κότσι με την Αθηνά, την οποία δε χώνευα ιδιαιτέρως.
Σιγά σιγά άρχισα να συμβιβάζομαι με την παρουσία της, άλλωστε μου φαινόταν έξυπνη κι αυτό το εκτιμώ στους ανθρώπους, όπως τη Μαρί ντε Λουά. Η Μαρί, ερασμίτισα, έμενε έναν όροφο από πάνω μου και την καλούσα συχνά για ποτό και κουτσομπολιό. Στα μέσα του Οκτωβρίου ανακαλύψαμε την Tireuse, που έγινε αργότερα το στέκι μας; για εμάς τις 4 Ελληνίδες..
Μέχρι τότε δεν είχαμε βγει ποτέ με τους Γάλλους του μάστερ και δεν ήξερα την έννοια του απερό (επίσης δεν ήξερα τι είναι αυτό το τρύκ που λέγανε όλοι συνέχεια, ακόμη κι οι καθηγητές). Μια μέρα η Εμιλί μας κάλεσε σπίτι της για «απερό» (έλα χριστέ και παναγιά) ζήτησε από τη Φανή να της πάμε ένα τρύκ, ποτό και φαγητό (έτσι καλώ κι εγώ, σκέφτηκα). «Τι είναι το απερό καλέ;», ρώτησα τη Φανή. «Τι είναι αυτό το τρύκ;», με ρώτησε η Φανή… Το τρυκ είναι η λέξη που κολλάει παντού, ιδιαιτέρως χρήσιμη για τους ξένους, όταν δεν ξέρεις μια λέξη, κολλάς το «τρυκ» και καθάρισες!
Στην Ελλάδα είχα την εντύπωση ότι ξέρω γαλλικά, αλλά στη Γαλλία ήταν διαφορετικά απ’ό,τι στο σχολείο. Η μεγαλύτερη έκπληξη ήταν όταν μου εξήγησε η Νούρα, πως τα σκατά είναι πάντα θηλυκά, και μάλιστα είναι «η σκατούλα», δεν μπορείς να μιλήσεις για περισσότερες από μία. Τελικά έμαθα να λέω σκατά σε όλες τις γλώσσες (κινέζικα, μογγολέζικα, αραβικά κτλ), οι αγαπημένοι μου αναγνώστες ξέρετε ότι το χρησιμοποιώ συχνά άλλωστε! Η Ροκάγια από την άλλη έλεγε ένα άλλο ρήμα που δεν καταλάβαινα, κι όταν κάποια στιγμή απήυδυσα και τη ρώτησα, μου αποκάλυψε ότι είναι «το αποκορύφωμα της σκατούλας», εκεί που ακουμπάει η μύγα δηλαδή!