Πως με χειρίζονται οι φίλες μου;

Οι φίλες μου είναι πολύ διαφορετικές μεταξύ τους, όπως λέει η Ειρήνη, είναι λες και τις κάνω συλλογή. Είναι πράγματι, η πολυτιμότερη συλλογή που θα μπορούσα να έχω. Στις χαρές χαίρονται όλες, στις πίκρες έχει η καθεμία τη δική της προσέγγιση κι αφού μεγάλωσα μαζί τους, αυτό έπαιξε ρόλο στο πως διαμορφώθηκα έως σήμερα.

Η κάθε μια με αντιμετωπίζει με τον δικό της μοναδικό τρόπο και αλήθεια, δεν έχω ιδέα αν τις ρωτούσαμε πως είμαι εγώ, σαν φίλη τους, αν θα περιέγραφαν τον ίδιο άνθρωπο. Είμαστε άραγε ο ίδιος άνθρωπος με όλους, ή στον καθένα εμφανιζόμαστε διαφορετικοί;

Κάποτε, ο Διευθυντής μου, μού είχε πει, ότι είμαι από τους ανθρώπους που σε δυσκολεύει ως προς το πώς να με διαχειριστείς. Εγώ το πήρα ως κολακεία, παρότι δεν το εννοούσε έτσι! Πως με χειρίζονται οι φίλες μου λοιπόν;

Οι συνεδρίες χαρμολύπης της Ειρήνης

Οι συνεδρίες της Ειρήνης έρχονται από τον καιρό των Δεινοσαύρων, τότε που πηγαίναμε Λύκειο. Εκείνη την εποχή, τα γκομενικά μας προβλήματα ήταν πάρα πολύ σπουδαία, ήμασταν τόσο χαζές άλλωστε! Ανακαλύψαμε βέβαια, πως όταν ήμασταν μαζί, γελούσαμε τόσο πολύ, που θα έλεγε κανείς, ότι δεν έχουμε κανένα απολύτως πρόβλημα σε αυτή τη ζωή. Ένα βράδυ ήμουν απαρηγόρητη, ούτε θυμάμαι γιατί. Πήγα σπίτι της με τα πόδια και καθίσαμε να κλαφτούμε παρέα. Παραγγείλαμε να φάμε πίτσα, είχαμε στάνταρ παραγγελία, τρώγαμε πάντα το ίδιο, cheese lovers με extra pepperoni και πάντα μας ικανοποιούσε το ίδιο πολύ. Μετά από λίγο, γελούσαμε πάλι κι η Ειρήνη είπε «όταν έχεις την κοιλίτσα σου γεμάτη, όλα πάνε καλά!». Δεν είναι αυτή η συμβουλή που βοήθησε κάπου βέβαια. Είναι ο συμβολισμός πίσω από αυτό. Στη θέση της πίτσας, αργότερα μπήκε ένα μπουκάλι κρασί, αλλά η διαδικασία ήταν η ίδια. Συναντιόμασταν σε όχι καλή κατάσταση και χωριζόμασταν άτρωτες, με την κοιλίτσα μας γεμάτη. Τώρα ξέρω πως όταν δεν είμαι πολύ καλά, δεν πρέπει να τρέξω στο ψυγείο, αλλά να μοιραστώ κάποιο φαγητό ή ποτό με την Ειρήνη. Ξεκινάει πάντα με κλάμα και τελειώνει πάντα με γέλιο.

Τα αυτιά κι η αγκαλιά της Κλαίρης

Τι υπήρχε πριν από τους Δεινόσαυρους; Α, ναι! Η φιλία μου με την Κλαίρη. Η Κλαίρη δεν είναι η φίλη που θα σου πει ποτέ «Στα έλεγα εγώ!». Αν είσαι φίλος της, θα έχεις πάντα δίκιο, θα βλέπει πάντα την πλευρά σου, θα σε δικαιολογήσει, γενικά θα πιστεύει πολύ σε εσένα, θα είναι θετική, πάντα ενθαρρυντική. Έχει τα μεγαλύτερα αυτιά που έχω συναντήσει και δεν εννοώ ότι είναι ο ντάμπο, εννοώ ότι ξέρει πραγματικά να ακούει. Αν θέλετε να μάθετε δηλαδή, το σχήμα των αυτιών της είναι αρκετά μικρό κιόλας! Ακούει όμως. Και δεν θα έλεγα ότι συμβουλεύει. Η Κλαίρη δεν θα σε συμβουλεύσει, αλλά θα σου προτείνει μια ανακουφιστική διέξοδο στο πρόβλημά σου, στην οποία θα έχει και η ίδια συμμετοχή. Εσύ θα είσαι η γριά κι εκείνη ο εθελοντής, που θα σε κρατήσει από το χέρι να περάσετε μαζί το δρόμο. Όχι σε εσένα δηλαδή, σε εμένα, δεν ξέρω τι κάνει με τους άλλους. Δεν θα με ρωτήσει ποτέ τι είπε, τι είπα, τι έγινε και γιατί. Θα ρωτήσει μόνο για το πώς αισθάνομαι και θα με πάρει αγκαλιά. Θα προσπαθήσει να σκεφτεί μια λύση, κάτι πρακτικό, κάτι άμεσα εφαρμόσιμο. Καμία πονηριά, κανένα σχέδιο, καμία ανάλυση και κυνηγητό γύρω από την ουρά. Κι αν δεν βρεθεί λύση, επιστρέφεις πάλι στο σχέδιο της αγκαλιάς. Και πιάνει!

Το φίλτρο της Ναταλίας

Η Ναταλία κάποτε με αποκάλεσε «η καλύτερή μου φίλη στη δουλειά». Μετά όμως, γίναμε πολύ καλές φίλες εκτός δουλειάς. Μέσα και έξω από τη δουλειά όμως, η κατά τα φαινόμενα πράα Ναταλία, πάντα έδινε ξύλο. Δεν θα σου χαϊδέψει τα αυτιά, θα κάνει το δικηγόρο του διαβόλου και θα γίνει όσο ενοχλητική φαντάζεσαι. Τσακώνομαι με τον Πτι Κερ; Θα μου δείξει το λάθος μου. Έχω άδικο; Θα μου πει ότι δεν έχω δίκιο. Κι αφού θα εκνευριστώ με αυτά που θα μου πει, θα δω ότι στην αφήγησή μου υπερβάλλω, ή τα λέω και λίγο όπως θέλω. Η Ναταλία είναι σαν το φίλτρο του καφέ. Χωρίς να σε λυπηθεί, θα σε κάνει να δεις ότι το 50% του προβλήματός σου είναι για πέταμα κι αν κρατήσεις την ουσία, όλα είναι πολύ πιο διαχειρίσιμα.

Η Τρίσια

Η Τρίσια είναι απλώς η Τρίσια, το alter ego μου, η απόλυτη εξάρτησή μου σε ανθρώπινη μορφή. Αν δεν ακούσω τη φωνή της για πάνω από μια ολόκληρη ημέρα, είναι σαν να σταμάτησε ο χρόνος. Αν φύγει να πάει εκδρομή, νομίζω ότι άδειασε ο κόσμος. Οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μου, ή και μόνο στο μυαλό μου, πρέπει οπωσδήποτε να το μάθει, αν γίνεται την ίδια κιόλας στιγμή, αλλιώς είναι σα να μην έγινε. Οι συμβουλές της μοιάζουν με της γιαγιάς μου, ή όπως φαντάζομαι ότι θα συμβούλευε η γιαγιά μου. Γενικά είναι αντικειμενικός άνθρωπος, αλλά όχι μαζί μου. Με καλομαθαίνει! Μου λέει ότι έχω δίκιο, θα μου φέρει σούπα όταν είμαι άρρωστη, και δεν θα ξαφνιαστεί ποτέ ό,τι ώρα και να της εμφανιστώ. Με ξέρει καλύτερα από όσο ξέρω εγώ τον εαυτό μου. Είναι ο άνθρωπός μου. Δεν έχω καταλάβει πως με χειρίζεται, αυτό είναι το καλύτερο!