Θα έχετε παρατηρήσει κι εσείς, ότι μεγαλώνοντας αντιλαμβάνεστε άλλες διαστάσεις στις πραγματικότητες που γνωρίζατε όταν ήσασταν παιδιά. Μια από αυτές, ανήκει στην εξευτελιστική αποδόμηση των παραμυθιών. Σχεδόν ντρέπομαι που τα διαβάζω στην κόρη μου, την ίδια στιγμή που τα διαβάζω, μέσα μου λέω "πως είναι δυνατό να διδάσκεις τέτοιο πράγμα το παιδί!", αλλά δεν βρίσκω τρόπο να το μαζέψω. Γενικά προσπαθώ να τα αποφεύγω, αλλά πόσο να τα αποφύγεις, δηλαδή οκέι, είναι basic να ξέρει ας πούμε τη Σταχτοπούτα.
Καταρχάς, την λέει "πούτα". Πέραν αυτών, τι μας μαθαίνει η Σταχτοπούτα παιδιά; Ότι ο πρίγκιπας ήταν ένας φρικτός ποδολάγνος, που δεν θυμόταν καν τη φάτσα της Σταχτοπούτας κι έπρεπε να ψάχνει όλες τις πατούσες του βασιλείου για να βρει σε ποια ταιριάζει το γοβάκι... και εννοείται να την παντρευτεί με το καλησπέρα σας κι ας μην ήξερε καν τι χρώμα μάτια έχει.
Συνεχίζω με τη φρικαλεότητα της Χιονάτης, που ο πατέρας της ήταν τόσο μαλάκας που άφησε τη δεύτερη γυναίκα του να τη βασανίσει, που έπεσε στους επτά φαλλοκράτες νάνους, που για να της δώσουν καταφύγιο, έβαλαν όρο να τους μαγειρεύει, να τους πλένει και να καθαρίζει... και να μην βγαίνει από το σπίτι! Αλλά σα να μην έφταναν αυτά, τελικά, την έδωσαν σε έναν πρίγκιπα που ήταν νεκρόφιλος, καθώς λύσσαξε να την πάρει να τη στολίσει στο βασίλειό του, μέσα στο γυάλινο φέρετρό της. Τη φίλησε ενώ ήταν νεκρή!!! Αλλά κανείς δεν ξέρει μετά που ζωντάνεψε αν τελικά την παντρεύτηκε. Ίσως σκέφτηκε, "Καλή Χιονάτη, Νεκρή Χιονάτη"... Δεν ξέρω.
Και μιας που πιάσαμε τη Χιονάτη, πάμε και στην έρμη την Ωραία Κοιμωμένη, που άθελά της έγινε κουγκάρα από τις λίγες. 15 ετών συν 100 χρόνια η κατάρα, 115 ετών η κυρία και επίσης νεκρόφιλος, αλλά και προικοθήρας, πρίγκιπας, τη φίλησε και την ανέστησε.
Εννοείται ότι όλες τις πριγκίπισσες, τις ερωτεύονται με την πρώτη ματιά, και τις παντρεύονται αμέσως, κι έλα εσύ τώρα να εξηγήσεις γιατί μεγαλώνουν τα κορίτσια πιστεύοντας σε τέτοια αγάπη και φτάνουν να ακούνε από ολόκληρους άντρες ότι δεν θέλουν σχέση, ότι δεν είναι σε φάση, ότι δεν είναι "έτοιμοι". Γαμπρό να ψάχνεις και να μη βρίσκεις!
Επίσης, να σημειώσουμε ότι εξαιτίας αυτών των παραμυθιών, η λέξη "μητριά" έχει απόλυτα αρνητική σημασία, όλες οι μητριές είναι κακές και ΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΛΒΗΜΑΤΙΚΟ για τη σημερινή εποχή. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΕΣ ΟΛΕΣ ΟΙ ΜΗΤΡΙΕΣ!
Αλλά δεν τελειώνουμε με τις πριγκίπισσες, έχουμε κι άλλα παραμύθια που ντρέπομαι όταν πρέπει να διαβάσω, όπως η Κοκκινοσκουφίτσα! Μικρό παιδί και η μάνα του το στέλνει μόνο του να πάει φαγητό στην άρρωστη γιαγιά! Που η γιαγιά κρύβεται στην ντουλάπα αντί να θυσιαστεί για την εγγονή! Που είναι ΤΟΣΟ ΖΟΟΝ που δεν αναγνωρίζει το λύκο με τα μπικουτί, παρά νομίζει ότι μεγάλωσαν τα αυτιά και το στόμα της γιαγιάς της. Και στο τέλος, έχουμε animal cruelty, όπου οι κυνηγοί σκοτώνουν ένα ζώο!
Η Τοσοδούλα, μια πρώιμη εξωσωματική, που στην πορεία πέφτει θύμα εμπορίας λευκής σαρκώς από τον Βάτραχο, στον Ζουζούνη κι από τον Ζουζούνη στον Αρουραίο... Και είναι ΑΝΗΛΙΚΗ! Αλλά τον πρίγκιπα τον παντρεύεται, κατα τ'άλλα πρέπει να εξηγήσεις πως δεν παίζει ρόλο η εξωτερική ομορφιά.
Μετά από όλα αυτά τα λάθος νοήματα, καταλήγω να προτιμώ τα άλλα παραμύθια, εξίσου κακά, διότι έχουν τεράστιες τρύπες στο σενάριο ή δεν βγάζουν κανένα απολύτως νόημα! Ή, οι εικονογράφοι βαριόντουσαν ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ, που δεν αναγνωρίζεις αν πρόκειται για καμήλα ή για ποντίκι, είναι σαν να το ζωγράφισα εγώ με το αριστερό μου πόδι... Ή απλά καταλήγεις στην Πέππα, για την οποία θέλω πολύ να σας μιλήσω μιαν άλλη φορά...
留言