Αποδυναμώνοντας τον εχθρό

Το παρόν κείμενο είναι χιουμοριστικό και πιστεύω κανένας νοήμων άνθρωπος δεν θα το λάβει σοβαρά υπόψη του, ωστόσο, αυτό δεν αποκλείει ότι μπορείς να βρεις κάτι χρήσιμο διαβάζοντάς το. Άλλωστε, είναι γνωστό πως τα πιο σοβαρά ειπώνονται όταν κάνουμε πλάκα.

Πριν από πολλά χρόνια ανακάλυψα – όχι μόνη, αλλά με δύο τότε συγκρατούμενές μου στη δουλειά – ένα τρομερό αμυντικό όπλο απέναντι στους προσβλητικούς, αγενείς «αφεντικούς», που σε κατσαδιάζουν με απροκάλυπτη αγένεια και για πολλούς λόγους, δεν είσαι σε θέση να απαντήσεις αναλόγως. Δηλαδή, να τους βρίσεις ευθέως. Το είχαμε αναλύσει διεξοδικά στο «How to Boss Like a Boss 1», καταλήγοντας ότι μπορείς να ισοπεδώσεις το νταιλίκι τους κοιτάζοντάς τους επίμονα στα δόντια και πως αυτό, αυτομάτως, τους κάνει να το βουλώσουν και να σε απελευθερώσουν. Dismissed!

Τώρα, επιστρέφω για να σας πω ένα κόλπο για να αποδυναμώνετε τον εχθρό, όχι όταν τον έχετε μπροστά σας, αλλά όταν είστε μόνοι σας και η σκέψη του σας βασανίζει. Ο εχθρός δεν είναι μόνο ο κακός αφεντικός. Ο εχθρός είναι οποιοσδήποτε, που είτε από υπερβολικό θαυμασμό, είτε ζήλια, είτε φόβο, σε κάνει να υποτιμάς τον εαυτό σου. Μπορεί να είναι ο θεογκόμενος που σε έφτυσε κι εσύ κλαις στα πατώματα, ο νέος διευθυντής που εμφανίστηκε ως Alpha Male για να τα γ***σει όλα, ή μια σελέμπριτι που ούτε ξέρει ότι υπάρχεις, αλλά εσύ την έχεις θεοποιήσει με αποτέλεσμα να θες να κυκλοφορείς με κελεμπία και αυτοπεποίθηση Ματίνας Μανταρινάκη. Είτε φταίνε, είτε όχι, έχω σκεφτεί ένα μηχανισμό για να τους απομυθοποιήσεις, να μπορείς να τους αντιμετωπίσεις στα ίσια, ως ισότιμος.

Φυσικά και πρέπει να θαυμάζουμε έναν σπουδαίο άνθρωπο, μια όμορφη γυναίκα κλπ. Όχι όμως, να παρασυρόμαστε στο βαθμό που να γίνεται «εχθρός» του εαυτού μας. Κάτι, το οποίο τελικά το κάνουμε ΕΜΕΙΣ σε ΕΜΑΣ, εκείνοι δεν μας κάνουν τίποτε, είναι απλώς ο δικός τους εαυτός, είτε γνωρίζουν για την ύπαρξή μας είτε όχι. Πρέπει να τους απομυθοποιήσεις. Πρέπει να καταλάβεις, ότι είναι άνθρωποι, ακριβώς όπως εσύ. Και ο πιο δραστικός τρόπος για να έρθεις στα συγκαλά σου και να δεις αυτή τη μεγάλη αλήθεια, είναι να τους φανταστείς σε μια λεκάνη να κάνουν κακά!

Prove me wrong! Την επόμενη φορά που θα σκεφτείς τον «Κωστάκη», ότι δεν του αξίζεις, ότι δεν θα γυρίσει να σε κοιτάξει, ότι δεν ήσουν αρκετή… Την επόμενη φορά που ο «κύριος Διευθυντής» θα σε κοιτάξει με υπεροψία μέσα στα ακριβά του ρούχα και θα σε αφήσει να πιστεύεις ότι είναι άλλη κατηγορία από εσένα… Την επόμενη φορά που θα συγκρίνεις τα μπούτια σου με της Φουρέιρα… Είτε τους έχεις μπροστά σου, είτε στους σκέφτεσαι ενώ κλαις στο μαξιλάρι σου… Κάνε το εικόνα και δες, ότι είναι απλώς άνθρωποι όπως εσύ. Κάνουν κακά τους ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ (εκτός αν είναι δυσκοίλιοι). Σκουπίζονται ή κάνουν ποποβρυσάκι.

Αυτό ήταν. Τόσο απλό.