Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο βιβλίο για αυτό το θέμα. Παρότι τις περισσότερες σκέψεις μου τις έχω ως τώρα κρατήσει μέσα μου, αλλά ήρθε οι ώρα να τις μοιραστώ. Η μητρότητα έρχεται μαζί με πολλή μοναξιά... Μια μοναξιά γλυκόπικρη...
Θα έρθει η στιγμή, που θα μείνεις μόνη σου με το μωρό. Χωρίς τον άντρα σου, τη μαμά σου, τη μαία... Η πρώτη φορά που θα συμβεί αυτό ίσως είναι τρομακτική. Συνάμα υπέροχη... Και τώρα οι δυό μας. Οι δυό σας. Οι δυό σας, ναι!
Όση βοήθεια κι αν έχεις, θα νιώθεις ότι κανένας δεν μπορεί να είναι εσύ. Κι είναι αλήθεια! Είσαι μαμά, είσαι αναντικατάστατη. Κάποια πράγματα θα περνάνε από το χέρι σου και μόνο, θα καλείσαι να τα αντιμετωπίσεις μόνη σου, να τα διαχειριστείς, πρώτα μέσα σου και μετά στην πράξη.
Θα έρθουν στιγμές, που κανείς δεν θα σε καταλαβαίνει. Θα σε πιάνει παράπονο. Θα μιλάει η κούραση, η αυπνία, τα νεύρα, η αγωνία. Δεν θα είσαι ο εαυτός σου.
Δεν θα είσαι ποτέ ξανά ο εαυτός σου, όσες αντιστάσεις κι αν έχεις σε αυτό, όσο κι αν παλέψεις να επανέλθεις το συντομότερο. Η μετάβαση αυτή, έχει μοναξιά... Είναι η μοναξιά που νιώθεις, ακόμη κι όταν βρίσκεσαι με παρέα.
Θα περάσουν πολλές ώρες στη διάρκεια του ταξιδιού, που δεν θα έχεις παρέα κανέναν ενήλικα. Που θα μιλάς μόνη σου, πολλές φορές αλλοιώνοντας τη φωνή σου, κάτι που κάνουμε αυθόρμητα όταν μιλάμε σε ένα μωρό ή και σε ένα παιδί.
Θα έρθει η ώρα που θα πρέπει να πας κάπου, κι αυτό δεν θα είναι πια "ντύνομαι -μπαίνω στο αμάξι και πάω" και τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι όλα έγιναν πιο περίπλοκα, πιο χρονοβόρα, πιο δύσκολα από πριν.
Η μητρότητα έχει μοναξιά φιλενάδα... Σου αλλάζει τη ζωή, αλλάζει εσένα, τον τρόπο που φέρεσαι, που νιώθεις, που σκέφτεσαι. Θα αποκτήσεις μια δύναμη που δεν είχες φανταστεί... Παράλληλα, θα γίνεις ευσυγκίνητη και ευάλωτη όπως επίσης δεν είχες φανταστεί.
Η αυπνία είναι κακός σύμβουλος, να το θυμάσαι.
Η μητρότητα έρχεται μαζί με το πακετάκι της... Κανείς δεν σε προετοιμάζει για αυτό. Ένα τεράστιο κουτί γεμάτο δώρα... Κάποια δώρα, είναι για πολύ αργότερα. Παραμένουν κλεισμένα στο κουτί και θα πρέπει να κάνεις υπομονή, να τα ανοίξεις και να τα απολαύσεις κάπου παρακάτω στη ζωή. Και μέχρι τότε, απλά νιώθεις να πιάνουν χώρο, είναι το άγνωστο περιεχόμενο που σε ξενίζει, είναι το βάρος τους, χωρίς να ξέρεις τι έχουν μέσα. Κάνε υπομονή... Αξίζει να περιμένεις. Μη βιάζεσαι... Μην πεις "άντε να μεγαλώσει!". Πέρασαν μόλις 22 μήνες από την τελευταία φορά που γύρισα σπίτι με ένα νεογέννητο και είναι σαν να μην το έζησα ποτέ, τόσο θολό, τόσο μακρινό... Συνέχεια αναρωτιέμαι αν απόλαυσα την κάθε στιγμή ή με κατέκλυζε η γκρίνια και η κούραση. Μετανιώνω για κάθε φορά που είπα "'άντε να περάσουν οι 40 μέρες... Άντε να βγάλει δόντια... Άντε να περπατήσει... Άντε, άντε, άντε..." και σε πολύ λίγα χρόνια, δεν θα θέλει πια να παίζει μαζί μου. Δεν θα με χρειάζεται για να φάει, να ντυθεί, να πλυθεί. Θα προτιμάει τις φίλες της από εμένα... Θα την καμαρώνω πολύ, αλλά οι στιγμές μας θα έχουν μικρύνει, θα έχουν περάσει... Όλα αυτά τα κλισέ που διαβάζεις, ότι έχεις μόνο 17 καλοκαίρια με τα παιδιά σου... Όλα αυτά τα χαζοκλισέ, είναι τόσο, μα τόσο αλήθεια!
Στο πακετάκι της η μητρότητα έχει μπόλικη μοναξιά, επειδή από τη φύση της, είναι μια παράλληλη ιδιωτική ζωή που δεν χωρά κανέναν άλλο. Η ψυχική ανάρρωση έρχεται μετά τη σωματική. Οι ώρες και οι μέρες στο σπίτι, τον πρώτο καιρό, μοιάζουν αιώνιες. Κάποτε θα τις θυμάσαι με τα βίας, στο εγγυώμαι! Και θα αναπολείς... Και θα επιθυμήσεις ίσως ξανά ένα μωρό.
Στο πακετάκι της, έχει έναν μεγεθυντικό φακό. Όλα θα φαίνονται τεράστια... Από τη μικρή δυσκολία, μέχρι το μικρό του ή το δικό σου μικρό κατόρθωμα.
Οι γιαγιάδες, οι αδελφές, οι κουνιάδες, οι φίλες... Αγαπούν κι εσένα και το μωρό σου. Αλλά έχουν τη δική τους ζωή, που συνεχίζει. Εσύ έχεις πλέον μια νέα ζωή, με νέους ρυθμούς, και χρειάζεσαι χρόνο να προσαρμοστείς σε αυτά. Θα γίνει, πίστεψέ με!
Δυσκολεύτηκα πολύ στη μετάβαση. Ήμουν από εκείνες που επέμενα ότι το μωρό δεν θα με αλλάξει! Μια μέρα, που δεν μπορώ να ορίσω το πότε, ήμουν ένας εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Όμως ξέρεις κάτι; Είναι καλύτερος αυτός ο άνθρωπος! Δεν δίνει αξία στα ασήμαντα, έχει περισσότερη κατανόηση, περισσότερη υπομονή, λιγότερο εγωισμό...
Ύστερα το μωρό σου θα γίνει παιδάκι. Και πάλι, θα νιώθεις ότι η μητρότητα έχει μια δόση μοναξιάς. Καθώς θα το βλέπεις να παίζει, κάποιες φορές θα αναρωτηθείς "μα τι κάνω; παίζω; πόση ώρα παίζω; έκανα κάτι για εμένα σήμερα; ". Θα νιώσεις ότι όλη μέρα είτε μαγειρεύεις, είτε ταίζεις. Όταν ξεκινούν οι τροφές έχει πλάκα. Όταν όμως καθιερωθούν τα βασικά γεύματα, πράγματι, περνάς όλη τη μέρα σχεδόν παρασκευάζοντας τα γεύματα και ταίζοντας το μωρό σου. Είναι για τόσο λίγο, μα όταν το ζεις δεν νιώθεις έτσι!
Στα πρώτα γενέθλια θα πάρεις μια ανάσα. Ταυτόχρονα θα αναρωτιέσαι πως γίνεται να πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος και που ήσουν εσύ τόσο καιρό;
Θα γίνεται παιδάκι...
Η ώρα στις κούνιες θα φαίνεται κάποιες φορές ατελείωτη. Νομίζεις ότι πέρασε όλο το απόγευμα και είσαι εκεί μόλις μισή ώρα! Σιγά σιγά δικτυώνεσαι, βρίσκεις παρέα άλλες μαμάδες και γίνεται πολύ καλύτερο. Θα κάνεις νέους φίλους μέσα από τα παιδιά σου! Αλλά μη βιαστείς... Για εμένα ήταν μακρύς δρόμος. Ήθελα να γίνει όπως στις ταινίες. Μα η ζωή δεν είναι όπως στις ταινίες!
Θα αρρωστήσει πρώτη φορά... Η αγωνία σου για ένα απλό συνάχι θα σε εκπλήξει! Κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει πριν να το ζήσει. Οι σκέψεις μέσα στο κεφάλι σου θα πέφτουν βροχή. Οι μέρες δεν θα περνάνε και πάλι και όταν πια περάσουν και το παιδί ξυπνήσει εντελώς καλά, θα έχεις τόση ευτυχία και ευγνωμοσύνη για το αγαθό της υγείας! Μη ξεχνάς, ότι ακόμα κρατάς το μεγεθυντικό φακό.
Θα πάει πρώτη φορά στο "σχολείο". Η μοναξιά θα σε χορεύει στο ταψί! Το μωρό σου μεγάλωσε κιόλας! Θα περνά τη μέρα του με άλλους ανθρώπους, που θα εξυπηρετούν τις ανάγκες του με εντελώς διαφορετικό τρόπο από αυτόν και αυτά που έκανες εσύ. Θα σου λείπει... Θα ευχόσουν να ήσουν μια μύγα στην τάξη για να βλέπεις τι κάνει!
Δεν έχω φτάσει στο επόμενο στάδιο ακόμη, αλλά φαντάζομαι ότι η μητρότητα συνεχίζει να έχει μοναξιές, καθώς τα απογεύματά σου τρέχεις από δραστηριότητα σε δραστηριότητα το παιδί σου, περιμένεις στο αμάξι να περάσουν τα 45 λεπτά, αργότερα στις πρώτες του εξόδους και κάποτε, που θα έχει τη δική του οικογένεια και θα είσαι απλά κομπάρσος!
Ακόμη κι αν τελικά έγραφα βιβλίο, δεν θα ήταν ικανό να σε προετοιμάσει για όλες αυτές τις αλλαγές! Αλλαγές που ακόμη και σήμερα, δεν έχω προλάβει να μετρήσω και να κατανοήσω απόλυτα.
Όλα θα πάνε καλά!
Comments