Την 1η ημέρα του 2022 ήμουν άυπνη. Την Παραμονή είχαμε γιορτάσει με Καραόκε, με το μωρό να κοιμάται, μόλις 23 ημερών, μέσα στο δωμάτιό του και τη Στεφανία επίσης, 22 μηνών να κοιμάται στο δικό της δωμάτιο. Ο νέος χρόνος μας βρήκε να ξεπαγιάζουμε με τα παλτό στον κήπο, που είχα στολίσει τελευταία στιγμή σαν τσίρκουλο, καθότι δεχτήκαμε επισκέψεις τους κουμπάρους, να αλλάξουμε χρόνο μαζί. Λόγω νεογέννητου βρέφους και κόβιντ θερίζοντος, δεν τους βάλαμε μέσα στο σπίτι, ήπιαμε σαμπανιζέ κρασί με απαράδεκτο τρόπο - μιας χρήσης ποτηράκια - δεν φιληθήκαμε ούτε αγκαλιαστήκαμε. Και κυρώναμε. Αλλά σημασία έχει ότι ήμασταν μαζί, στον ίδιο κήπο. Κι αυτό έκανε την Παραμονή του 2021 προς 2022 πιο ιδιαίτερη και γιορτινή και που δεν θα ξεχαστεί ποτέ! Μάλιστα, αν σκεφτεί κανείς ότι την προηγούμενη χρονιά είχαμε λοκντάουν, οπότε δεν βγαίναμε ούτε στον κήπο ούτε βλέπαμε ανθρώπους, μέρα που ήταν, το περσινό το λες και έξαλλο πάρτυ.
Δεν ήταν κι άσχημα. Ούτε το 2022 ήταν άσχημο. Ήταν απλά κουραστικό, πιο κουραστικό από όσο είχα συνηθίσει ή είχα φανταστεί ότι μπορώ να αντέξω σε καθημερινή βάση. Δεν είναι εύκολο να μην δουλεύεις και να είσαι με δυο μικρά παιδιά στο σπίτι. Δεν είναι εύκολο να πας διακοπές σε ένα νησί με δύο μωρά. Δεν είναι εύκολο να αφήσεις το μωρό σου 8,5 μηνών σε βρεφικό σταθμό. Δεν είναι εύκολο να δουλεύεις και να έχεις τα παιδιά σου σε βρεφικό σταθμό και κυρίως όταν έχεις πέσει σε σχολική χρονιά με τρελό πάρτυ ιώσεων. Είναι δύσκολο να σηκώνεις όλες τις τσάντες το πρωί, να πρέπει να προλάβεις να είσαι στην ώρα σου, να μαγειρεύεις, να καθαρίζεις, να κάνεις τη νοσοκόμα. Να βλέπεις τα μαλλιά σου άλουστα και να γίνεσαι μήνα το μήνα Ραπουνζέλ, επειδή δεν έχεις χρόνο ούτε να κουρευτείς! Είναι δύσκολο, να παραδεχτείς, πως δεν ξεκουράζεσαι αν κάποιος σου κρατήσει τα παιδιά μια δυο ώρες, νιώθεις ότι θέλεις μια εβδομάδα recovery. Είναι δύσκολο να σε καταλάβουν άνθρωποι που δεν ζουν την ίδια κατάσταση και κάποιες φορές βλέπουν ό,τι και στο Instagram: μια ευτυχισμένη μαμά με τα ήσυχα παιδιά της. ΑΣ ΓΕΛΑΣΩ!
Μέσα σε όλα αυτά βέβαια, υπήρχαν πολύ όμορφες στιγμές, παρά τις δυσκολίες και την κούραση. Υπήρξαν πολλές στιγμές που ένιωσα βαθιά ευτυχισμένη, παρά τη γκρίνια μου. Παρά το ανελέητο τράβηγμα μαλλιού, το δάχτυλο μέσα στο μάτι, τις κρίσεις τάντρουμς, τη διαρροή πάνας σε δημόσιο χώρο, το αυχενικό κλπ., η αγκαλιά μου είναι γεμάτη, το ίδιο και η καρδιά μου. Κάθε νύχτα κάνω restart, αναρωτιέμαι αν ήταν πολύ σοβαρά τα λάθη που έκανα μέσα στην ημέρα και την επόμενη κάνω καινούργια.
Μέσα σε όλο αυτά, έξω από την πόρτα του σχολείου, ανάμεσα σε διάφορες αδιάφορες χαιρετούρες και λόγια του αέρα, γνώρισα την Β., το πραγματικό δώρο του 2022, για την οποία ίσως σας μιλήσω κάποια άλλη φορά, όταν και η ίδια μου το επιτρέψει. Το πραγματικό δώρο, είναι οι φίλοι. Ναι, οι φίλοι.
Οι δυσκολίες πάνε κι έρχονται, τα προβλήματα δημιουργούνται εκεί που δεν το περιμένεις, η κούραση είναι λογική και επόμενη, όλα αυτά είναι αναπόφευκτα, δεν είναι Insta, είναι αληθινή ζωή. Αν όμως έχεις φίλους μαζί σου σε όλα αυτά, όλα είναι καλύτερα. Better together...
Αυτή μέσα στις άκρες είναι η ανασκόπηση 2022. Ένας χρόνος που μου φάνηκε σαν μια στιγμή τελικά!
Καλή χρονιά σε όλους!!!