Είναι αλήθεια, ήθελα να είσαι κορίτσι. Οι εβδομάδες περνούσαν και κανείς δεν μπορούσε να το πει με βεβαιότητα, όσο όμως δεν φαινόταν κάτι, τόσο περισσότερο πίστευα ότι η επιθυμία μου θα γίνει πραγματικότητα. Βασική μου επιθυμία βέβαια ήταν αρχικά να σε αποκτήσω, είτε ήσουν αγόρι είτε κορίτσι, καθότι δεν το είχα δεδομένο ότι όλα τα ζευγάρια μπορούν να κάνουν παιδί, με τόσα που έχω δει και ακούσει από τη δουλειά μου – αλλά και από γνωστούς.
Το να αποκτήσει κανείς παιδί δεν σημαίνει μόνο να συμβεί μια επιτυχής σύλληψη, που τελικά μπορεί να μην έρχεται το ίδιο γρήγορα ή εύκολα για όλους. Για να κρατήσεις ένα παιδί στα χέρια σου, προϋποθέτει να περάσεις 40-41 εβδομάδες κύηση, όπου το κάθε τρίμηνο έχει τους δικούς του κινδύνους και εκπλήξεις (θα σας τα πω σε επόμενα επεισόδια), αλλά και να ολοκληρωθεί αυτή η κύηση με έναν επιτυχή τοκετό.
Αυτά σαφώς και με απασχολούσαν βαθιά και περισσότερο από το εάν είσαι αγόρι ή κορίτσι. Φυσικά και με απασχολούσε η υγεία σου, πάντα και συνέχεια – αλίμονο κι αν υπάρχει πάθηση, κατάσταση ή σύμπτωμα που δεν είχα φοβηθεί ότι έχω ή έχεις. Αλίμονο κι αν υπάρχει σελίδα στο ίντερνετ για την κάθε εβδομάδα της κύησης που δεν έχω διαβάσει, σε όλες τις γνωστές μου γλώσσες, διότι δεν περιορίστηκα στο ελληνικό ίντερνετ βεβαίως βεβαίως. Και εννοείται πως στο κεφάλι μου έχω κάνει όλα τα πιθανά σενάρια για εσένα και τι μπορεί να μας συμβεί, είτε είσαι αγόρι, είτε κορίτσι, είτε και τα δύο μαζί – γιατί; Δεν συμβαίνουν κι αυτά; Συμβαίνουν… Είναι κι αυτό ένα από τα σενάρια.
Αλλά για να γυρίσουμε στο θέμα του φύλου, είχα αρχίσει να προετοιμάζω τον εαυτό μου για το σενάριο όπου είσαι αγόρι, διότι στο κορίτσι, ένιωθα ότι δεν θα χρειαστώ ιδιαίτερη προετοιμασία,. Όλοι οι γνωστοί και φίλοι μάντευαν ότι θα είσαι αγόρι, οπότε παράβλεψα το ένστικτο και την επιθυμία μου και άρχισα να σε φαντάζομαι σαν ένα γλυκό αγοράκι, με μαγουλάκια και δίπλες στα μπουτάκια του, είχα δει ένα τέτοιο αγοράκι και μου άρεσε. Οραματιζόμουν παιχνίδια στη φύση, που ένα αγόρι εκτιμά καλύτερα από ένα κορίτσι, εκδρομές και εξερευνήσεις, θα ήσουν ένας μικρός ερευνητής. Παρότι είχα γλυκάνει στο μυαλό μου την ιδέα του να είσαι αγόρι αναφερόμασταν σε εσένα ως κάτι ουδέτερο, «το» μωρό, «το» στεφανάκι μας (καθότι με το μπαμπά σου είχαμε αποφασίσει για το όνομά σου).
Στις περισσότερες γνωστές μου, το φύλο είχε φανεί κιόλας από την Αυχενική Διαφάνεια – που ευτυχώς έδειξε ότι είσαι ένα υπέροχα υγειές μωρό, αλλά δεν βλέπαμε τίποτα ανάμεσα στα πόδια σου. «Ίσως δεν υπάρχει κάτι να δούμε!», έλεγα περιπαικτικά στους γιατρούς, που δεν φαίνεται να συμμεριζόντουσαν το χιούμορ μου και έδιναν 50-50 πιθανότητες και επέμεναν να περιμέναμε λίγο ακόμη. «Στη β’ επιπέδου θα μάθουμε», με καθησύχαζαν. Όμως αυτό με έκανε έξαλλη, θα έπρεπε να περιμένουμε τόσο πολύ;
Ο μπαμπάς σου δεν είχε καμία προτίμηση, αν και πίστευε ότι είσαι αγόρι. Ίσως το έλεγε για να με προετοιμάσει από τη μεριά του. «Σταμάτα να το σκέφτεσαι Σημασία έχει να είναι καλά!», έλεγε μετά από λίγο. Μα φυσικά και προέχει πάντα η υγεία, αλλά σαν μέλλουσα μαμά κι εγώ, ήθελα να κάνω τα κουμάντα μου! Να σχεδιάσω το δωμάτιό σου! Να αγοράσω κανένα ρουχαλάκι… Και βασικά να νιώθω ότι ελέγχω την κατάσταση, που είναι ένα βασικό μου γνώρισμα που μάλλον ως γονέας σου θα σε εκνευρίζει όταν θα είσαι στην εφηβεία. Ναι, είμαι πλέον επίσημα control freak.
Τέλος πάντων, μια ημέρα, στην 16η προς 17η εβδομάδα – αρκετά πριν τη β’ επιπέδου δηλαδή, έκανα έναν ακόμη υπέρηχο, χωρίς κανέναν ιατρικό λόγο, ήθελα απλά να σε δω. Όταν σε έβλεπα ήταν τόσο μεγάλη η χαρά μου που ειλικρινά δεν με ένοιαζε αν είσαι αγόρι ή κορίτσι. Ήθελα να ακούω την καρδιά σου, να επιβεβαιώνω ότι είσαι καλά… Λίγο καιρό μετά σταμάτησα να κάνω άσκοπους υπερήχους γιατί ένιωθα τις κινήσεις σου, τις κλωτσιές και τις κωλοτούμπες σου, οπότε ήξερα ότι ήσουν εκεί και χωρίς να σε βλέπω. Πριν από αυτό όμως, είχα μεγάλη αγωνία από φορά σε φορά και από επίσκεψη σε επίσκεψη. Εκείνο το μεσημέρι, ο γιατρός που μου έκανε τον υπέρηχο είπε με σιγουριά ότι ήσουν κοριτσάκι. Δεν πανηγύρισα καθόλου, «το ξέρω» του είπα εκείνη τη στιγμή, ενώ σε χάζευα μαγεμένη. Φυσικά δεν πέρασε ούτε ένα λεπτό από όταν βγήκα από το ιατρείο για να ενημερώσω και τον μπαμπά σου. Η απάντηση ήταν ένα μακρόσυρτο και πανηγυρικό «γιέεεεεεεεεεςςςςςςς», έτσι για να ξέρεις.
Κάπως έτσι, η ιδέα ότι θα αποκτήσουμε παιδί πήρε μια πιο συγκεκριμένη μορφή, και έγινε "θα αποκτήσουμε μια κόρη".
Comments