Κεφάλαιο 32: Η Εξοικείωση

Έχω εξοικείωση με το 32. Περισσότερη από οποιονδήποτε άλλο αριθμό έχω συναντήσει μέχρι σήμερα. Έχω γράψει το «32» αναρίθμητες φορές, σε οποιασδήποτε μορφής φόρμα, επίσημη, διαφημιστική ή άλλο, ως διεύθυνσή μου. Το έχω στο στόμα σαν προέκταση των δοντιών μου, ίσως ο πιο συχνά επαναλαμβανόμενος αριθμός που έχει βγει από αυτά τα χείλη, «τριάντα δύο». Έφτασε και η στιγμή που το 32 στήθηκε μπροστά μου φλεγόμενο, με τη μορφή κεριών – που δεν ήταν σετάκι, ήταν από 2 προηγούμενα γενέθλιά μου, καθότι οι καιροί είναι χαλεποί και γιορτάσαμε με ό,τι είχαμε και πολύ μας ήτανε. Και φου… έσβησε το 32, που από την τόση εξοικείωση δεν μου προξένησε κανένα απολύτως συναίσθημα.

Κι όμως, αυτά τα γενέθλια εορτάστηκαν σε κάθε άλλο παρά οικείες συνθήκες! Ξαφνικά έχω σύζυγο και παιδί, ενώ είμαι 45 μέρες κλεισμένη μέσα στο σπίτι μας και έξω από αυτό κυκλοφορεί ο Κορωνοϊός και μόνον αυτός, γιατί όλοι οι άλλοι είμαστε σε καραντίνα.

Δεν σας κρύβω ότι είμαι μεγάλη fan των ταινιών και σειρών καταστροφολογίας, με ζόμπι, πανδημίες, φυσικές καταστροφές, συντέλειες του κόσμου… Επίσης είχα πάντα την περιέργεια, τι σόι ποινή είναι το «κατ’οίκων περιορισμός», αφού ως σπιτόγατος, μου φάνταζε ως θαύμα και όχι ως τιμωρία. Αυτή την περίοδο λοιπόν, ζω μια από τις μεγαλύτερες φαντασιώσεις μου και έτσι θα έλεγε κανείς, ότι στα 32 μου έτη έχω πραγματοποιήσει όλες μου τις επιθυμίες. Σπούδασα, έζησα στο εξωτερικό, δούλεψα, παντρεύτηκα, έκανα παιδί και τώρα πρωταγωνιστώ στη δική μου ταινία τρόμου-τέλος-του-κόσμου.

Φυσικά και μου έχουν λείψει οι άνθρωποί μου, φυσικά και θέλω να περπατάω ελεύθερα στο δρόμο, να οδηγώ, να πηγαίνω όπου θέλω, όποτε θέλω… Να δειπνήσω κάπου όμορφα με τον Πτι Κερ, να δείξω στην κόρη μου τον κόσμο… Αλλά θα γίνουν όλα. Ευτυχώς είμαστε τυχεροί, δεν ήρθε το τέλος ακόμη! Είναι προσωρινό όλο αυτό, μια δοκιμασία, μια περιπέτεια, μια εμπειρία. Πρέπει να βρούμε τρόπο να το κατανοήσουμε και να το απολαύσουμε. Ναι, να το απολαύσουμε.

Σημείωσα λοιπόν μερικά funny facts για να περάσει η ώρα και για να θυμάμαι, πως τα 32 μου με βρήκαν σε πολύ σημαντικές ιστορικές στιγμές με πρωτότυπο σενάριο.

· Όταν γίνεσαι γονιός, τα γενέθλιά σου χάνουν λίγο την αξία τους. Πλέον, η σημαντικότερη γιορτή θα είναι τα γενέθλια του παιδιού σου… Αυτή μου η διάθεση μπορεί να επηρεάζεται και από τη συνθήκη COVID-19 ωστόσο. Ρωτήστε με ξανά του χρόνου.

· Οι 40 μέρες που πρέπει να μείνει μέσα το μωρό είναι μύθος. Τώρα που καταλάβαμε όλοι πως κολλάνε οι ιώσεις, θα έλεγα ότι τα μωρά πρέπει να μένουν μέσα για τα πρώτα 19 χρόνια της ζωής τους, άλλωστε το θέμα του σχολείου το λύσαμε με την εξ αποστάσεως διδασκαλία που είμαι σίγουρη ότι λειτουργεί περίφημα.

· Μάθαμε επιτέλους πως πλένουμε χεράκια!

· Σε αυτές τις συνθήκες του Ζombination, το κράτος κατάφερε το ακατόρθωτο: να λειτουργεί δημόσιες υπηρεσίες μέσω τηλεφώνου και ίντερνετ! Αυτό βέβαια είναι περισσότερο πρόθεση, παρά πραγματικότητα. Όπως θα έχετε ακούσει, προ Κορωνοϊού είχε δημιουργηθεί μια πλατφόρμα για να διεκδικήσουμε το Επίδομα Γέννας Μητσοτάκη, όσοι γίναμε γονείς από 1/1/2020. Φυσικά και δεν λειτούργησε σωστά για κανέναν, οπότε έπρεπε να μαζέψεις τη χαρτούρα και να πας από κοντά (στο Δήμο ή στο Κέντρο Κοινότητας του Δήμου). Μόλις που θα έπαιρνα να κλείσω ραντεβού, όλα πάγωσαν λόγω της Πανδημίας! Τηλεφωνώ λοιπόν εχθές να μάθω τι θα γίνει… Μου λένε, μπορεί να γίνει ηλεκτρονικά με email. Φανταστικό το πόσο ευέλικτοι γίνανε ξαφνικά! Μικρή λεπτομέρεια βέβαια, θα πρέπει τα δικαιολογητικά να σταλούν σκαναρισμένα… και μαντέψτε ποιος δεν έχει κατ’ οίκον σκάνερ.

· Το νερό και το κωλόχαρτο είναι πολυτιμότερα από το πετρέλαιο και το χρυσό. Θα το έχετε συμπεράνει κι εσείς φαντάζομαι…

· Αν πράγματι η Ελλάδα τα πάει καλά – ή τουλάχιστον καλύτερα αναλογικά- με τη διασπορά και τα θύματα του ιού, ο Μητσοτάκης ο Κυριάκος, ναι, ναι, αυτός…. Θα μείνει στην Ιστορία όχι μόνο ως άξιος… αλλά και ως ο μακροβιότερος Μητσοτάκης Πρωθυπουργός.

· Είναι πολύ ζόρικο να μείνεις σπίτι σου… Στην αρχή! Μετά την πρώτη εβδομάδα συνηθίζεις.

· Απλά πράγματα όπως η βόλτα με το σκύλο σου, τώρα πια είναι αυτό για το οποίο ανυπομονείς όλη την ημέρα. Μέχρι τώρα, ο σκύλος σου ανυπομονούσε για αυτή τη στιγμή, αλλά οι ρόλοι αντιστράφηκαν. Ο ΣΚΥΛΟΣ ΣΕ ΠΑΕΙ ΒΟΛΤΑ ΟΧΙ ΕΣΥ ΤΟ ΣΚΥΛΟ. Έτσι θα έπρεπε να είναι. Εμάς η Ίντι ζει τις ομορφότερες στιγμές της ζωής της, ενώ ο Πτι Κερ ξαφνικά ξεκίνησε και το τρέξιμο.

· Πριν αποκτήσω παιδί, σκεφτόμουν ότι ο Άνθρωπος έχει βλάψει τόσο πολύ τον πλανήτη, που δεν μας αξίζει σαν είδος να διασωθούμε και δεν υπάρχει ελπίδα για το μέλλον. Ότι ίσως δεν θα πείραζε καθόλου αν σταματήσουμε να αναπαραγόμαστε. Τώρα με την παγκόσμια καραντίνα, διάβασα πόσο έχει βελτιωθεί η ρύπανση, επειδή μαζευτήκαμε σπίτια μας – εσείς 15 μέρες, εγώ 45. Και σκέφτομαι, μωρέ λες; Λες να βάλουμε μυαλό;

Σβήνοντας τα διαδικτυακά μου κεράκια μαζί σας, εύχομαι υγεία… Πρώτα στα μυαλά μας και μετά στο σώμα μας. Εξοικειωθείτε με το σπίτι σας και με τον εαυτό σας, όπως εγώ με το 32. Αφήστε να ψάχνουν τη θεραπεία του Κορωνοϊού οι ειδικοί… κι ελάτε να ψάξουμε τη θεραπεία του ανθρωποκαταστροφιού μέσα στο σπίτι μας, μέσα το κεφάλι μας…