Σήμερα όταν ξύπνησα όλα τα χιόνια είχαν λιώσει. Μένω σε μια περιοχή που δεν χιονίζει παρά μια φορά το χρόνο και αν. Αν σταθούμε "τυχεροί". Σε μια φάση της ζωής που έχουμε κλειστεί μέσα με ένα μωρό και ένα δίχρονο κορίτσι, η άσπρη μέρα ήταν μια πολύ ευχάριστη ατραξιόν που μας έβγαλε από τη ρουτίνα. Αλλά θα έπρεπε να κρύψουμε τη χαρά μας, αφού...
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν σπίτι.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ρεύμα.
Υπάρχουν άνθρωποι που κόλλησαν μέσα στο αμάξι.
Υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους αρέσει το χιόνι.
Θα έπρεπε να ντρεπόμαστε που παίξαμε και περάσαμε καλά; Πιστεύω πως όχι. Να συμπονέσουμε όλους τους παραπάνω ναι, αλλά να μην ευχαριστηθούμε μια περίσταση που θα μας γέμιζε την ημέρα, όχι. Γιατί τότε, δεν πρέπει ποτέ να φάω κάτι παραπάνω από ένα χυλό, γιατί κάποιοι πεινάνε. Το ίδιο ισχύει όταν απολαμβάνω ένα καλό κρασί, ή αλλάζω ρούχα ενώ άλλοι δεν έχουν ρούχα. Δεν θα πρέπει να έχω σκυλί ράτσας, αλλά ίσως ούτε να υιοθετήσω ένα κατοικίδιο, αλλά να υιοθετήσω ένα παιδί. Να ψάξω ένα λευκό παιδί και όχι ένα μαύρο παιδί, "γιατί, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ορφανά;" και πάει λέγοντας. Αυτός είναι και ο λόγος που δεν θα είμαστε ποτέ ολοκληρωτικά ευτυχισμένοι, αφενός γιατί μας επηρεάζει η δυστυχία των άλλων, αλλά και γιατί δεν μπορούμε να χαρούμε με την ευτυχία των άλλων και πρέπει να λογοκρινόμαστε αδιάκοπα για τα πάντα.
Ναι, ήταν τραγικά όλα τα δυσάρεστα που έφερε μαζί της η δύστυχη αυτή "Ελπίδα", αλλά επίσης κάποιοι πέρασαν καλά και θα έπρεπε να είστε οκ με αυτό, γιατί δεν σας φταίνε πουθενά! Και παρότι αποφεύγω πάντα τα πολιτικά σχόλια σε αυτό εδώ το μπλόγκ, να σας πω ότι πιο πολύ από όλους τους ευτυχισμένους του χιονιά, ήταν τα κόμματα της αντιπολίτευσης γιατί βρήκαν άλλη μια ευκαιρία να φωνάζουν και να κατηγορούν την κυβέρνηση, και να δίνουν και να παίρνουν τα hashtags "#τι_ψηφίσατε_ρε_μαλάκες λες κι αν οι ίδιοι προαναφερθέντες ως μαλάκες ψηφίζανε οτιδήποτε άλλο, προχθές στο δελτίο ειδήσεων θα τραγουδούσαν ομόφωνα όλα τα πολιτικά πρόσωπα "μικρό μου πόνυ, πάει το χιόνι...".
Ευτυχώς δεν είμαι καμία διάσημη, να μου γράφουν στα σχόλια "Τι χαίρεσαι μωρή κ@#$α με τα χιόνια, πεθαίνει ο κόσμος, άλλοι κάνανε κακά μέσα στο αμάξι, άλλοι δεν έχουν ρεύμα οι συμπολίτες σου!". Ευτυχώς, μια "διάσημη" που ακολουθώ, ενώ δεν είχε ρεύμα 48 ώρες (ναι, ακόμη και αν είσαι διάσημος μπορεί να συμβεί!!!) βγήκε με τα παιδιά της να παίξουν με τα χιόνια και να περάσει όσο καλύτερα γινόταν δεδομένων των συνθηκών!
Δεν έχει σχέση ο χιονιάς με αυτό το άρθρο. Αυτή η αντίδραση συμβαίνει στα πάντα! Ταίζεις τα αδέσποτα; Δεν σκέφτεσαι τους αστέγους! Βοηθάς τους αστέγους; Ναι, αλλά δεν τους έβαλες σπίτι σου. Τους έβαλες σπίτι σου; Ναι, αλλά δεν έκανες το ίδιο με τους μετανάστες. Βοήθησες μετανάστες; Όχι, έπρεπε να σιγουρευτείς πρώτα ότι έχεις βοηθήσει όλους τους Έλληνες και αφότου είναι όλοι χαρούμενοι και τρέχουν γυμνοί στα λιβάδια, ίσως να ασχοληθείς και με τους αλλοδαπούς! Στόλισες νωρίς το δέντρο; Είσαι χαζοχαρούμενο μπάζο. Ξεστόλισες πριν του Αγιαννιού; Δεν σέβεσαι τα έθιμα! Έκανες εμβόλιο; Είσαι ένα γρανάζι του συστήματος. Δεν έκανες το εμβόλιο; Είσαι ένας σύγχρονος λεπρός! Χάρηκες με τα χιόνια; Είσαι άκαρδος και γελοίος. Δεν χάρηκες με τα χιόνια; Είσαι μικρόψυχος και μίζερος. Ψήφισες τον Κούλη; Είσαι μαλάκας. Ψήφισες οτιδήποτε άλλο; Πάλι μαλάκας θα είσαι μόλις γίνει κυβέρνηση.
Σόρι ε.