Ο Πτι Κέρ και η Αρχιμαφιόζα έφτασαν βράδυ Σαββάτου στη Ville Rose, όπου ένα κίνημα ξεσηκωμένων άγριων Γάλλων με όνομα «Ζιλέ Ζόν» είχαν κατακλείσει τους δρόμους γύρω από το αεροδρόμιο. Η σεσημασμένη Αρχιμαφιόζα κατάφερε να ξεγελάσει τον τυπικό έλεγχο, και από συνήθεια αποφάσισε να κλέψει ένα αμάξι για να φτάσει ανενόχλητη στην αλλοτινή γιάφκα της Συμμορίας του Μπλε Μαρκαδόρου, στη γειτονιά των Amidonniers. Ο Πτι Κερ ακολουθούσε χωρίς να κάνει πολλές ερωτήσεις και όποιον συναντούσε του έλεγε «Bonjour» στην προσπάθειά του να εξασκήσει τα γαλλικά.
Η γειτονιά – σε σχέση με ολόκληρη την υπόλοιπη πόλη- δεν είχε αλλάξει καθόλου. Ο φούρνος, το πάρκο, η Εστία, το συνοικιακό σουπερ μάρκετ CASINO (με την κρυφή λέσχη χαρτοπαιξίας στο υπόγειο), όλα ήταν όπως τα άφησε. Η Αρχιμαφιόζα έπρεπε να μπει στη γιάφκα – που εκεί κάποτε ζούσε ο Κοντός – χωρίς να καθυστερεί και της πιάσει κανένας κουβέντα. «Θα ψάξω για πάρκινγκ, εσύ πήγαινε να βρεις το κλειδί Πτι Κερ… Θα ανοίξεις την πόρτα με αυτόν εδώ τον κωδικό…», του έδωσε ένα χαρτάκι με νούμερα, «έτσι θα ανοίξεις την κεντρική είσοδο της πολυκατοικίας. Θα πας στον 1ο όροφο και θα διαρρήξεις το χρηματοκιβώτιο. Εκεί μέσα θα βρεις ένα φάκελο με το όνομα Γκάμπι. Μέσα στο φάκελο θα έχει ένα κλειδί. Θα μου το φέρεις αμέσως!». Έτσι κι έγινε, μέχρι να παρκάρει η Αρχιμαφιόζα ο Πτι Κερ ερχόταν χαρούμενος έχοντας επιτύχει την αποστολή του, με το κλειδί στο χέρι, «τα κατάφερα! Τα κατάφερα!», φώναζε. «Σσσς! Ta gueule!» τον μάλωσε η Αρχιμαφιόζα. «Μη φωνάζεις, δεν θέλουμε να τραβήξουμε τα βλέμματα. Θυμάσαι αγάπη μου ότι είμαι εδώ incognito, έτσι δεν είναι;».
Η Αρχιμαφιόζα έκρυψε την ύποπτη βαλίτσα της κάτω από το μπουφάν και τα φόρτωσε όλα πάνω στην μικρή κόκκινη βαλίτσα του Πτι Κερ. Άφησαν τα πραγματά τους στη γιάφκα και ξεκίνησαν για μια πρώτη επιθεώρηση του κακού χάλιου που είχε συμβεί στην πόλη. Πεζοδρομήσεις παντού, απαγόρευση διέλευσης οχημάτων στο κέντρο, σκαλωσιές και περιφράξεις εργοταξίων παντού. Όλα αυτά είχαν φέρει μεγάλη αναστάτωση στην Αρχιμαφιόζα, μα όταν αντίκρισε την Tireuse, το άλλοτε στέκι της, η καρδιά της χτύπησε δυνατά και τα άκρα της πάγωσαν. Μην ήταν καρδιακό επεισόδιο; Όχι, ήταν απλά ένα συναισθηματικό σοκ. Κοντοστάθηκε και ύστερα είπε αδιάφορα στον Πτι Κερ, «μια από αυτές τις μέρες θα πιούμε εδώ μια Angelus για να θυμηθώ τα παλιά…».
Ήθελε να είναι σίγουρη ότι η μικρή Tireuse ήταν ασφαλής, παρότι ήδη όλα έδειχναν ότι επρόκειτο για φρικτό ξενέρωμα. Δεν υπήρχε πια ούτε Σεντρίκ ούτε Πατρίκ, ούτε ο Μάρτης, ούτε ο Τσέχος πράκτορας με το chou coffee, ούτε οι Ρωσίδες προστάτιδες του μπάρμαν. Οι τοίχοι δεν ήταν πλέον πράσινοι και έλειπε η γνήσια πινακίδα ΚΑΤΙ-ΚΑΙ-GAY. Οι μαυροπίνακες πάνω από τη μπάρα ήταν άγραφοι και όταν το κοίταζες από έξω, δεν ήξερες αν ακόμη σερβίρουν Angelus. «Έχουν αλλάξει όλα. Τις μισώ τις αλλαγές!», είπε μέσα από τα δόντια της η Αρχιμαφιόζα.
Η πρώτη βόλτα ήταν σαν ένα φιλί, που δίνεις με κάποιον ημιμεθυσμένη και την επόμενη ημέρα δεν είσαι σίγουρη αν συνέβη ή το ονειρεύτηκες. Έπρεπε να φύγουν για το Roquettes, όπου η Αρχιμαφιόζα θα συναντούσε τους Τζιτζιφιόγγους φίλους της από τα παλιά. Ένα reunion, στάχτη στα μάτια… Και η αποστολή της θα ξεκινούσε με το πρώτο φως του ήλιου την επόμενη ημέρα.
Πράγματι, η Αρχιμαφιόζα και ο Πτι Κέρ έφτασαν με το κλεμμένο αμάξι στο σπίτι της Καμιλού, έφαγαν πολλά τυριά, ήπιαν πολλά κρασιά, πέρασαν καλά, ο Πτι Κέρ δεν κατάφερε να εξασκήσει τα γαλλικά του, έμεινε μόνο στο bonjour-merci-aurevoir.
Κοιμήθηκαν σαν πουλάκια και η Αρχιμαφιόζα ξύπνησε πολύ πρωί, έτοιμη να αδράξει τη μέρα… «Ξύπνα Πτι Κέρ μον αμούρ, ξεκινάμε!».