Η Συμμορία του Μαρκαδόρου: Le Retour vol 3

Η Αρχιμαφιόζα αποφάσισε να ξεκινήσει το συμμάζεμα των αποκαϊδιών της Συμμορίας του Μπλε Μαρκαδόρου από το παρκάκι δίπλα στη γιάφκα. Κάτω από το 3ο παγκάκι στα αριστερά, ήταν κρυμμένο το «ντήθεν» φυλαχτό της Τσίχλας. Μόνο εκείνη ήξερε πως μοιάζει αυτό το μυστήριο φυλαχτό, το μόνο που είχε προλάβει να πει στην Αρχιμαφιόζα ήταν πως το χρώμα ήταν σιέλ και ότι βαθιά μέσα του υπήρχε το DNA της. Ο Πτι Κερ έτρωγε τη δεύτερη σοκολατίνα του και κοιτούσε τον ουρανό σφυρίζοντας κάποιον ελληνικό λαικό σκοπό, όσο η Αρχιμαφιόζα σκυμμένη στα τέσσερα βουτούσε στα χώματα ελπίζοντας να ξεθάψει το φυλαχτό. Δεν το έβρισκε κι είχε αρχίσει να εκνευρίζεται. «Δεν ξέρω καν πως μοιάζει αυτό το πράγμα!», είπε εξαγριωμένη και ο Πτι Κερ έσκυψε να δει με τη γνωστή ηρεμία του.

Άπλωσε το χέρι του κάτω από το παγκάκι και ξεκόλλησε μια πολυκαιρισμένη τσίχλα. «Μήπως είναι αυτό;», είπε με αφέλεια, όμως είχε πέσει μέσα. Μόλις το ακούμπησε έπαθε ντήθεν πείνα, κόντευε να λιποθυμήσει από τη πείνα κι είχε ξεχάσει τελείως ότι μόλις είχε φάει γερό πρωινό. «Ζαλίζομαι… πεινάω! Όλοι τρώνε! Θέλω να φάω!»… Η Αρχιμαφιόζα νευρίασε πολύ, «τώρα έφαγες! Αμάν πια!», άρπαξε την τσίχλα-φυλαχτό που είχε πράγματι σιέλ απόχρωση και αποξηραμένο DNA και την έβαλε σε μια ειδική θήκη.

Αφού όλη η Τουλούζη θα ανακαινιζόταν, είχε αποφασίσει ότι θα πρέπει να κρύψει το φυλαχτό γαλάζιας τσίχλας σε κάποια άλλη πόλη, μακριά από την ανακαίνιση. «Το Καρκασόν!», είπε θριαμβευτικά. Μια μεσαιωνική πόλη, χτισμένη εντός των τειχών του κάστρου της, που σίγουρα δεν θα ανακαίνιζε κανείς ποτέ, αφού ήδη είχε ενταχθεί στην παγκόσμια πολιτιστική κληρονομιά και τα λοιπά. Ο Πτι Κέρ ενθουσιάστηκε με την ιδέα της εκδρομής και ξεκίνησαν αμέσως για το Καρκασόν.

Η Αρχιμαφιόζα οδηγούσε σύμφωνα με όλα τα πρότυπα του γαλλικού κώδικα οδικής κυκλοφορίας, παρότι το αμάξι ήταν κλεμμένο. «Πήγαινε λίγο πιο γρήγορα…», έλεγε ανυπόμονα ο Πτι Κερ. «Θέλεις να μας σταματήσουν για ταχύτητα και να μας ξεσκεπάσουν;», τον μάλωνε η Αρχιμαφιόζα ώσπου έφτασαν στα πρώτα διόδια. Κοίταξε γύρω της για να εντοπίσει τις κάμερες της τροχαίας, άρπαξε το χαρτάκι και το έδωσε στον Πτι Κερ, «διάβαζε καθαρά και δυνατά γιατί δεν μπορώ να διαβάσω, πρέπει να συνεχίσω την ασφαλή οδήγηση!», εξήγησε. Ο Πτι Κερ έβαλε τα δυνατά του να προφέρει σωστά τις λέξεις, αλλά δεν καταλάβαινε τίποτα από το νόημά τους. Η Αρχιμαφιόζα εκνευριζόταν με την προφορά του, ωστόσο τον ενθάρρυνε να συνεχίσει, γιατί με μυστηριώδη τρόπο η «Εταιρεία» είχε καταφέρει να στείλει κωδικοποιημένο μήνυμα μέσα από το πάσο των διοδίων.

«Πασέ σαν πεγιέ (περάστε χωρίς να πληρώσετε), σουά ρεβολουσιονέρ (να είστε επαναστατικά στοιχεία), ετιρέ λε ζιλέ ο μπαρμπριζ (απλώστε το γιλέκο στο παρμπρίζ)», έλεγε με καμάρι ο Πτι Κερ, «ντάξει! Κατάλαβα! Φτάνει!». Η Αρχιμαφιόζα άρπαξε το κίτρινο γιλέκο και το πέταξε πάνω στον Πτι Κερ «άπλωσέ το καλά να φαίνεται», ο Πτι Κερ το άπλωσε στο παρμπρίζ και όταν έφτασαν στα επόμενα διόδια και συνάμα έξοδο του Καρκασόν, μια ομάδα εξαγριωμένων Ζιλέ Ζον τους υποδέχτηκε χαρμόσυνα και τους σήκωσε τη μπάρα συνωμοτικά και τέλεια συγχρονισμένα. Πέρασαν χωρίς να πληρώσουν και χωρίς να αφήσουν ίχνη! «Είμαστε ένα με τους επαναστάτες! Για στάσου... Μήπως μας άφησαν επειδή είχαμε το γιλέκο απλωμένο; Μήπως σημαίνει ότι ... Ή μήπως ότι... Υποπτεύομαι ότι οι Ζιλέ Ζον είναι καμουφλάζ της Εταιρείας…», είπε ο Πτι Κερ κι ήταν το πιο έξυπνο πράγμα που είχε πει από όταν έπαθε την αμνησία.

«Πως θα ξεφορτωθούμε την τσίχλα-φυλαχτό;» Αναρωτιόταν από μέσα της η Αρχιμαφιόζα και έβραζε. Ένα τόσο σπάνιο φυλαχτό δεν έπρεπε να καταλήξει σε κάδο απορριμάτων. Έπρεπε να βρει την παντοτινή του θέση μέσα στην ανθρώπινη ιστορία, γι' αυτό άλλωστε είχαν ταξιδέψει μέχρι το ιστορικό Καρκασόν. Ανέβηκαν στον υψηλότερο πύργο του κάστρου, η Αρχιμαφιόζα έβαλε την τσίχλα στο στόμα του Πτι Κερ και του είπε, «φτύσε όσο πιο μακριά μπορείς». Ο Πτι Κερ είχε ταλέντο στο να φτύνει τις τσίχλες μακριά κι έτσι, η τσίχλα φυλαχτό εκτοξεύτηκε πάνω από το κάστρο και σφήνωσε μέσα σε μια φωλιά μεταλλαγμένων περιστεριών που δεν θα έβρισκε ποτέ κανείς…

Το ίδιο βράδυ, επέστρεψαν στην Τουλούζη για να αναζητήσουν τα σου-βερ με τα κωδικοποιημένα μηνύματα που άφησαν στην Τιρέζ… Όμως λογάριαζαν χωρίς τον ξενοδόχο – στην περίπτωσή μας, τον ιδιοκτήτη του κουτουκιού…